Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba w powiększonym składzie) wydanego w dniu 27 września 2006 r. w sprawie T-168/01: GlaxoSmithKline Services Unlimited, dawniej Glaxo Wellcome plc przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 18 grudnia 2006 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich(Sprawa C-513/06 P)
(2007/C 42/22)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 24 lutego 2007 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: T. Christoforou, F. Castillo de la Torre i E. Gippini Fournier, pełnomocnicy)
Druga strona postępowania: European Association of Euro Pharmaceutical Companies (EAEPC), Bundesverband der Arzneimittel- Importeure eV, Spain Pharma, SA, Asociación de exportadores espańoles de productos farmacéuticos (Aseprofar), GlaxoSmithKline Services Unlimited, dawniej Glaxo Wellcome plc
Żądania wnoszącego odwołanie
Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:
– uchylenie pkt 1 i 3 do 5 sentencji wyroku Sądu Pierwszej Instancji z dnia 27 września 2006 r. w sprawie T-168/01 GlaxoSmithKline Services Ltd. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich,
– ostateczne rozstrzygnięcie niniejszego sporu poprzez oddalenie skargi o stwierdzenie nieważności w sprawie T-168/01 jako bezzasadnej,
– obciążenie skarżącej w sprawie T-168/01 kosztami poniesionymi przez Komisję w obu instancjach.
Zarzuty i główne argumenty
Komisja zgadza się z wnioskami Sądu Pierwszej Instancji dotyczącymi uzasadnienia zawartego w zaskarżonej decyzji, istnienia porozumienia między przedsiębiorstwami, zarzucanego nadużycia władzy oraz naruszenia zasady proporcjonalności i art. 43 WE.
Odnosząc się do części wyroku, która dotyczyła istnienia "skutku" antykonkurencyjnego, Komisja kwestionuje rozumowanie, jakie przeprowadził Sąd Pierwszej Instancji. Utrzymuje ona, że analiza Sądu dotycząca ograniczającego "celu" porozumienia w należyty sposób uwzględniająca kontekst prawny i gospodarczy powinna doprowadzić Sąd do potwierdzenia ustalenia poczynionego w decyzji, że cel umowy miał charakter antykonkurencyjny. Co się tyczy innych ustaleń co do "skutków", Komisja ma poważne zastrzeżenia w szczególności w odniesieniu do: określenia rynku właściwego; odrzucenia ustaleń poczynionych przez Komisję na podstawie art. 81 ust. 1 lit. d) za pomocą argumentu błędnego pod względem prawnym, zgodnie z którym na różnych rynkach geograficznych były stosowane różne ceny oraz kilku innych ustaleń poczynionych w wyroku, w którym Sąd zastąpił ocenę Komisji swoją własną oceną dokumentacji gospodarczej i faktów, co jest niedopuszczalne w postępowaniu odwoławczym. Ponieważ Komisja podziela wnioski końcowe Sądu, to jest, że sporne porozumienie miało skutki antykonkurencyjne, nie zamierza ona na tym etapie wnosić odwołania od tej części wyroku.
Niniejsze odwołanie zawiera dwa rodzaje zarzutów. Pierwszy rodzaj zarzutów odnosi się do ustaleń na podstawie art. 81 ust. 1 oraz w szczególności błędów co do prawa i nieprawidłowej interpretacji oraz stosowania zawartego w tym przepisie pojęcia "cel", a także wielu zniekształceń, niezgodności lub sprzeczności w rozumowaniu związanych z "prawnym i gospodarczym kontekstem" porozumienia. Drugi rodzaj zarzutów dotyczy ustaleń poczynionych na podstawie art. 81 ust. 3: przede wszystkim tych, które odnoszą się do pierwszej przesłanki zawartej w tym przepisie, a także do niezbadania kilku innych przesłanek.
