Odwołanie od wyroku wydanego w dniu 27 września 2006 r. w sprawie T-168/01 GlaxoSmithKline Services Unlimited przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 11 grudnia 2006 r. przez GlaxoSmith- Kline Services Unlimited (GSK), wcześniej zwaną jako Glaxo Wellcome plc(Sprawa C-501/06 P)
(2007/C 42/18)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 24 lutego 2007 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: GlaxoSmithKline Services Unlimited, wcześniej zwana jako Glaxo Wellcome plc (przedstawiciele: I. Forrester QC, J. Venit, członek izby adwokackiej Nowego Jorku, S. Martínez Lage, abogado, A. Komninos, ¤ÉĘÇĂŃĎ, A. Schulz, Rechtsanwalt)
Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich, European Association of Euro Pharmaceutical Companies (EAEPC), Bundesverband der Arzneimittel-Importeure eV, Spain Pharma, SA, Asociación de exportadores espańoles de productos farmacéuticos (Aseprofar)
Żądania wnoszącego odwołanie
Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności wyroku Sądu Pierwszej Instancji, w zakresie, w jakim oddala on wniesione przez GSK żądanie stwierdzenia nieważności art. 1 spornej decyzji, lub podejmuje inne środki zadośćuczynienia sprawiedliwości;
– zasądzenie na rzecz GSK kosztów postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Wnoszący odwołanie podnosi, że sporny wyrok należy uchylić, w zakresie, w jakim oddala on wniesione przez GSK żądanie stwierdzenia nieważności art. 1 spornej decyzji z przyczyn następujących:
– Sąd Pierwszej Instancji popełnił błąd ustalając, że Ogólne warunki sprzedaży wywołują istotne skutki antykonkurencyjne i stanowią w ten oto sposób naruszenie art. 81 ust. 1 WE, nie przeprowadzając przy tym właściwej oceny ich rzeczywistego kontekstu prawnego i gospodarczego. W dalszej kolejności, i) konkurencji cenowej wewnątrz marki, na którą Sąd powołuje się w swoim wyroku jest sama wynikiem zakłóceń w działaniu rynku, oraz ii) Sąd powołał się na domniemane korzyści krańcowe, które konsumenci końcowi w państwach importujących mogli uzyskać z uczestnictwa hiszpańskich hurtowników w konkurencji wewnątrz marki.
– Sąd nie posiadał uprawnień, aby sporządzić rzeczywiste wnioski dotyczące prawdopodobnego wpływu na pacjentów oraz osoby opłacające ich lekarstwa, zważywszy na brak podstaw dla wyciągnięcia takich wniosków w spornej decyzji Komisji.
