Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bayerischen Verwaltungsgerichtshofs (Niemcy) w dniu 10 sierpnia 2007 r. - M-K Europa GmbH & Co. KG przeciwko Stadt Regensburg(Sprawa C-383/07)
(2007/C 283/12)
(Dz.U.UE C z dnia 24 listopada 2007 r.)
Język postępowania: niemiecki
Sąd krajowy
Bayerischer Verwaltungsgerichtshof
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: M-K Europa GmbH & Co. KG
Strona pozwana: Stadt Regensburg
Pytania prejudycjalne
1) Czy przy ustalaniu, czy żywność w rozumieniu art. 1 ust. 2 rozporządzenia WE nr 258/97(1) "dotychczas nie był[a] w znacznym stopniu wykorzystywan[a] we Wspólnocie do spożycia przez ludzi" może mieć znaczenie okoliczność, że przywóz danej żywności na ograniczony obszar Wspólnoty (w niniejszym przypadku do San Marino) miał miejsce na krótko przed wejściem w życie rozporządzenia w dniu 15 maja 1997 r. i że była ona dostępna jedynie na tym ograniczonym obszarze?
2) Czy aby uznać, że żywność nie jest nową żywnością w rozumieniu art. 1 ust. 2 rozporządzenia WE nr 258/97 wystarczy ustalić, iż wszystkie składniki użyte do jej produkcji były dotychczas w znacznym stopniu wykorzystywane we Wspólnocie do spożycia przez ludzi?
3) Czy wykładni art. 1 ust. 2 lit. d) rozporządzenia WE nr 258/97 należy dokonywać tak zawężająco, aby wyłączyć z kategorii "żywnoś[ci] [...] składając[ej] się z [...] wodorostów" żywność wytworzoną wyłącznie z takich wodorostów, które były dotychczas wykorzystywane we Wspólnocie do spożycia przez ludzi?
4) Czy żywność może zostać uznana za taką, o "któr[ej] już wiadomo, że [jest] bezpieczn[a] dla zdrowia" w rozumieniu art. 1 ust. 2 lit. e) rozporządzenia WE nr 258/97, jeśli doświadczenie w zakresie bezpieczeństwa tej żywności istnieje jedynie w regionach znajdujących się poza Europą (w niniejszym przypadku w Japonii)?
5) Czy żywność może zostać uznana za taką, o "któr[ej] już wiadomo, że [jest] bezpieczn[a] dla zdrowia" ze względu na to, że jest produkowana z wykorzystaniem składników, o których już wiadomo, że są bezpieczne dla zdrowia, za pomocą aktualnie wykorzystywanych technologii wytwórczych lub przetwórczych, jeśli dotychczasowe doświadczenie nie obejmuje kombinacji tych składników i tych technologii?
6) Czy w przypadku sporu art. 1 ust. 3 rozporządzenia WE nr 258/97, zgodnie z którym "[w] miarę potrzeby, można określić zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 13, czy dany rodzaj żywności lub składników żywności mieści się w zakresie obowiązywania ust. 2 niniejszego artykułu" nakłada na podmiot gospodarczy obowiązek zlecenia tego określenia i oczekiwania na jego wyniki? Czy na podstawie tego przepisu oraz art. 1 ust. 2 rozporządzenia nr 258/97 można określić, na kim spoczywa obowiązek przedstawienia okoliczności faktycznych oraz materialny ciężar dowodu?
______
(1) Dz.U. L 43, str. 1.
