Skarga wniesiona w dniu 10 października 2007 r. - Comune di Napoli przeciwko Komisji(Sprawa T-388/07)
(2007/C 283/73)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 24 listopada 2007 r.)
Strony
Strona skarżąca: Comune di Napoli (przedstawiciele: F. Sciandone i G. Tarallo adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2007)3893 z dnia 8 sierpnia 2007 r.;
– zasądzenie odszkodowania od Komisji;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Niniejsza skarga ma na celu stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2007)3893 z dnia 8 sierpnia 2007 r., w której pozwana dokonała korekty finansowej pomocy z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) przyznanej skarżącej na realizację projektu "Sieć punktów telematycznych miasta Neapol", oraz naprawienie szkód przez nią spowodowanych.
W uzasadnieniu żądania stwierdzenia nieważności skarżąca podnosi:
– Nielogiczność, nieodpowiedniość i całkowity brak przesłanek prawnych i faktycznych przyjętych za podstawę decyzji, ponieważ Komisja świadomie nie uwzględniła wszystkich kryteriów (formalnych i materialnych), które powinny były zostać ocenione w celu prawidłowego zastosowania art. 24 rozporządzenia nr 4253/88, co w konsekwencji powoduje, że jej ocena wystąpienia nieprawidłowości zarzucanych skarżącej jest bez wątpienia błędna;
– Błędną interpretację i zastosowanie pojęcia nieprawidłowości, o którym mowa w art. 24 rozporządzenia nr 4253/88, ponieważ zarzuty względem skarżącej nie są objęte pojęciem "istotnych zmian" rodzaju lub warunków wykonania finansowanego działania, ani też kategorią "wydatków niedopuszczalnych" w rozumieniu budżetu wspólnotowego;
– Odpowiedzialność Komisji za początkowe opóźnienie projektu, ponieważ porozumienie o finansowaniu zostało zatwierdzone przez Komisję w dniu 14 lipca 1997 r. i notyfikowane Comune di Napoli dopiero 25 lipca 1997 r., chociaż datą rozpoczęcia projektu i dopuszczalności wydatków był dzień 1 lipca 1997 r.;
– Nieuwzględnienie w ramach oceny dopuszczalności wydatków całego okresu siedmiu miesięcy, który Komisja przyjęła w celu zatwierdzenia zmiany projektu zgłoszonej przez skarżącą;
– Błędny wniosek Komisji, że wykrycie azbestu i mające po tym miejsce opóźnienie spowodowane jego usuwaniem nie stanowi siły wyższej;
– Błędne ograniczenie skutku zawieszającego wyroku Tribunale Amministrativo Regionale do okresu od 2 sierpnia 2001 r. (dzień wydania wyroku) do 5 grudnia 2001 r. (dzień doręczenia wyroku drugiej instancji wydanego przez Consiglio di Stato) oraz ograniczenie tego okresu tylko do faktur wystawionych w ramach przetargu na dostawę sprzętu informatycznego, który sam był przedmiotem zawieszenia;
– Naruszenie zasady proporcjonalności, ponieważ Komisja w żaden sposób nie uwzględniła przy obniżeniu dofinansowania, że skarżąca działała w dobrej wierze, że charakter i ciężar (rzekomej) nieprawidłowości był nieistotny, że finansowane działanie zostało faktycznie zrealizowane i w końcu że kwestionowane okoliczności w części wywołane zostały przez samą Komisję, a w części przez siłę wyższą;
– Naruszenie obowiązku uzasadnienia, ponieważ decyzja nie wyjaśnia, dlaczego zarzucane nieprawidłowości należy uważać za "istotne";
– Jeżeli chodzi o odszkodowanie, skarżąca podnosi, że nawet jeżeli zachowanie Komisji nie zostanie ocenione jako bezprawne, to jednak spowodowało ono szkody. W szczególności decyzja w sprawie zwrotu pomocy spowodowała nieprzewidywalne i niezwyczajne szkody, w szczególności jeżeli uwzględni się, że działanie zostało zakończone pozytywnie i z gratulacjami ze strony samej Komisji.
