Skarga wniesiona w dniu 24 września 2007 r. - Dimos Kerateas przeciwko Komisji(Sprawa T-372/07)
(2007/C 283/66)
Język postępowania: grecki
(Dz.U.UE C z dnia 24 listopada 2007 r.)
Strony
Strona skarżąca: Dimos Kerateas (Attyka, Grecja) (przedstawiciele: adwokaci A. Papakonstantinou i M. Chaďntarlis)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji E(2004) 5611 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie przyznania pomocy z Funduszu Spójności na "Projekt zagospodarowania odpadów pierwszej jednostki administracyjnej Attyki w Attyce południowo- wschodniej i drugiej jednostki administracyjnej w Troizinii, 1. Teren składowiska odpadów w zakładzie przetwarzania i zagospodarowania odpadów Attyki południowowschodniej w strefie »Vragoni« w Keratea-Lavreotiki, 2. Stacja przeładunkowa odpadów drugiej jednostki administracyjnej Attyki w Troizinii";
– w przypadku wątpliwości zarządzenie dochodzenia na miejscu spornego terenu i nakazanie zamówienia niezależnych ekspertyz dla uzasadnienia twierdzeń skarżącego;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W odniesieniu do uzasadnionego interesu we wniesieniu skargi na podstawie art. 230 WE skarżący twierdzi, że zaskarżona decyzja, która odnosi się do utworzenia składowiska odpadów na terenie, który leży w obrębie Dimos Keratea (gminy Keratea), dotyczy go indywidualnie i bezpośrednio, gdyż jest on publicznym podmiotem odpowiedzialnym za ochronę zdrowia publicznego i środowiska w regionie dofinansowywanego przedsięwzięcia.
Skarżący podnosi, że zaskarżona decyzja, z której treścią zapoznał się w dniu 13 sierpnia 2007 r., narusza zarówno szereg przepisów pierwotnego prawa wspólnotowego z zakresu ochrony zdrowia i środowiska, jak również przepisy wtórnego prawa wspólnotowego, które je konkretyzują.
W szczególności skarżący powołuje się na to, że finansowanie projektu stoi w sprzeczności z celami zachowania, ochrony i poprawy stanu środowiska, ochrony zdrowia publicznego, jak również ostrożnego i rozsądnego wykorzystania zasobów naturalnych. Zaskarżona decyzja Komisji nie uwzględnia przede wszystkim art. 3, 4 i 6 dyrektywy 75/442(1) i art. 3 i 4 dyrektywy 91/156(2), które przewidują konkretne obowiązki w sektorach zapobiegania i redukcji wytwarzania i szkodliwości odpadów.
W końcu jest oczywiste, że utworzenie zakładu zagospodarowania i usuwania odpadów w obrębie obszaru chronionego w żadnym razie nie może być postrzegane jako przedsięwzięcie, które spełnia przesłanki finansowania z instrumentu finansowego takiego jak Fundusz Spójności, który z definicji finansuje jedynie przedsięwzięcia zgodne z wymogami ochrony środowiska.
______
(1) Dyrektywa Rady 75/442/EWG z dnia 15 lipca 1975 r. w sprawie odpadów (Dz.U. L 194, str. 39).
(2) Dyrektywa Rady 91/156/EWG z dnia 18 marca 1991 r. zmieniająca dyrektywę 75/442/EWG w sprawie odpadów (Dz.U. L 78, str. 32).
