Skarga wniesiona w dniu 13 lipca 2007 r. - Litwa przeciwko Komisji(Sprawa T-262/07)
(2007/C 211/100)
(Dz.U.UE C z dnia 8 września 2007 r.)
Język postępowania: litewski
Strony
Strona skarżąca: Republika Litewska (przedstawiciele: D. Kriaučiūnas i E. Matulionytė)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 4 maja 2007 r. [notyfikowanej jako dokument nr C(2007) 1979](1) lub, tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności tej decyzji w takim zakresie w jakim zaadresowana jest ona do Republiki Litewskiej;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Zaskarżona decyzja określa ilości produktów rolnych w swobodnym obrocie w nowych państwach członkowskich w dniu przystąpienia przekraczające ilości, które można uznać za normalne zapasy na dzień 1 maja 2004 r., oraz kwoty, którymi należy obciążyć nowe państwa członkowskie ze względu na koszty eliminacji tych ilości.
Skarżąca uważa, iż zaskarżona decyzja jest sprzeczna z prawem.
Na poparcie swej skargi podnosi ona cztery zarzuty.
1. Brak kompetencji
Skarżąca twierdzi, że ust. 4 rozdziału 4 załącznika IV do Aktu Przystąpienia nie przyznaje Komisji kompetencji do zobowiązania państw członkowskich do dokonywania wpłat do budżetu, które miałyby charakter kar; a zwłaszcza wtedy, gdy nie wykazała ona rzeczywistego charakteru kosztów poniesionych przez
Wspólnotę w celu eliminacji nadwyżki zapasów. Skarżąca podnosi zresztą, że Komisja pozwoliła na upłynięcie terminu trzech lat przewidzianego w art. 41 Aktu Przystąpienia na podjęcie decyzji na mocy tego przepisu, który jako jedyny mógłby stanowić podstawę prawną dla zaskarżonej decyzji.
2. Naruszenie prawa wspólnotowego
Naruszenie zasady pewności prawa: zaskarżona decyzja narusza zasadę pewności prawa gdyż metodologia i kryteria obliczania zapasów nie były znane w momencie określenia istniejących zapasów w czasie przystąpienia, co pozwoliłoby państwom członkowskim na zapobieżenie pojawieniu się nadwyżki zapasów lub też na ich eliminację na koszt podmiotu, który zapasy zgromadził. Ponadto, w stosunku do art. 4 rozporządzenia nr 1972/2003, na podstawie którego państwa członkowskie kontrolują gromadzenie nadwyżek zapasów, zaskarżona decyzja ustanowiła inne kryteria oraz rozszerzyła listę danych produktów.
Naruszenie zasady niedyskryminacji: w przeciwieństwie do rozporządzenia Komisji (WE) nr 144/97 w sprawie nadwyżki zapasów produktów rolnych w Austrii, Szwecji i Finlandii, zaskarżona decyzja rozpatruje nie tylko produkty, które podlegają refundacjom wywozowym lub środkom interwencyjnym ale także zapasy innych produktów. Zasada niedyskryminacji została również naruszona poprzez poddanie różnych sytuacji nowych państw członkowskich takiemu samemu traktowaniu oraz poprzez nieuzasadnione nieuwzględnienie specyficznych okoliczności, w których zapasy się nagromadziły.
Naruszenie zasad dobrej administracji i przejrzystości: zaskarżona decyzja nie ujawnia w sposób wyczerpujący kryteriów obliczania wpłat a co więcej kryteria te podlegają ciągłym zmianom. Poza tym, chociaż państwa członkowskie same dokonały oceny zapasów zgodnie z uregulowaniami wspólnotowymi, Komisja dokonała nowej oceny tych samych zapasów, na podstawie swych własnych kryteriów, nie wyjaśniając dlaczego ocena państw członkowskich miałaby być niewłaściwa oraz jej nie kwestionując.
Naruszenie postanowień Aktu Przystąpienia: po pierwsze decyzja nie stanowi właściwego środka dla osiągnięcia celów eliminacji nadwyżek zapasów przewidzianej w ust. 2 rozdziału 4 załącznika IV do Aktu Przystąpienia w szczególności ponieważ nie próbowano nawet powiązać w zaskarżonej decyzji nałożonych kar z kosztami eliminacji zapasów faktycznie poniesionymi przez Wspólnotę. Po drugie, decyzja została przyjęta po upłynięciu terminu trzech lat od daty przystąpienia przewidzianego w art. 41 Aktu Przystąpienia, podczas których Komisja mogła przyjąć środki przejściowe.
3. Brak uzasadnienia
Według skarżącej zaskarżona decyzja nie jest należycie uzasadniona a jest wręcz całkowicie pozbawiona uzasadnienia. W szczególności nie wskazuje ona, że z powodu eliminacji rzekomej nadwyżki zapasów Wspólnota faktycznie poniosła wydatki (i w jakiej wysokości), które powinny być pokryte przez państwa członkowskie.
4. Oczywisty błąd w ocenie
Skarżąca twierdzi, iż Komisja popełniła oczywiste błędy w ocenie ponieważ, po pierwsze, wybrała metodologię z zakresu makroekonomii i nie oceniła zapasów faktycznie nagromadzonych w państwach członkowskich i, po drugie, ponieważ podczas oceny konkretnych argumentów przedstawionych przez strony, nie uwzględniła specyficznych i obiektywnych okoliczności nagromadzenia się krajowych zapasów w sektorze mleka w Republice Litewskiej.
______
(1) Decyzja Komisji 2007/361/WE z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie określenia nadwyżki zapasów produktów rolnych innych niż cukier oraz w sprawie skutków finansowych ich eliminacji w związku z przystąpieniem Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji (Dz.U. L 138, str. 14).
