Skarga wniesiona w dniu 11 lipca 2007 - Rzeczpospolita Polska przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-243/07)
(2007/C 211/84)
(Dz.U.UE C z dnia 8 września 2007 r.)
język postępowania: polski
Strony
Strona skarżąca: Rzeczpospolita Polska (Przedstawiciel: E. Ośniecka-Tamecka, pełnomocnik rządu)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji K 2007/361/WE z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie określenia nadwyżki zapasów produktów rolnych innych niż cukier oraz w sprawie skutków finansowych ich eliminacji w związku z przystąpieniem Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji [K(2007) 1979 wersja ostateczna](1) w części dotyczącej Rzeczpospolitej Polskiej;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Zaskarżona decyzja określiła ilości produktów rolnych, znajdujących się w swobodnym obrocie na terytorium Polski w dniu przystąpienia do Unii Europejskiej, które w ocenie Komisji przekraczały poziom normalnych zapasów tych produktów oraz obciążyła Polskę z tego tytułu "kwotami ze względu na koszty eliminacji nadmiernych ilości [...] produktów".
Skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji opierając swoją skargę na dwóch zarzutach: zarzucie braku kompetencji Komisji do podjęcia zaskarżonej decyzji i naruszenia ust. 4 rozdziału 4 załącznika IV do Aktu Przystąpienia(2) oraz zarzucie naruszenia zasady proporcjonalności.
W uzasadnieniu pierwszego zarzutu skarżąca podnosi, że przyjmując zaskarżoną decyzję Komisja przekroczyła kompetencje wypływające z ust. 4 rozdziału 4 załącznika IV do Aktu Przystąpienia jako że decyzja ta zmienia uzgodnienia zapisane w Akcie Przystąpienia poprzez ustanowienie sankcji finansowych nieprzewidzianych w tym Akcie. Ponadto skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja jest sprzeczna z zasadą określoną w Akcie Przystąpienia, zgodnie z którą Państwa członkowskie powinny dokonać rzeczywistej eliminacji nadmiernych zapasów produktów rolnych znajdujących się w swobodnym obrocie na ich terytorium w chwili przystąpienia.
W uzasadnieniu zarzutu naruszenia zasady proporcjonalności skarżąca podnosi, że cele zaskarżonej decyzji są wzajemnie sprzeczne, a przy tym nie są prawnie usprawiedliwione. Ponadto, według skarżącej, zaskarżona decyzja nie jest odpowiednim środkiem służącym rozliczeniu kosztów eliminacji nadmiernych zapasów. Skarżąca twierdzi równocześnie, że zaskarżona decyzja zawiera istotne błędy w ustaleniu ilości nadmiernych zapasów znajdujących się w swobodnym obrocie na terytorium Polski oraz że nie uwzględniła ilości zapasów wyeliminowanych przez Polskę na własny koszt po dniu przystąpienia. Zdaniem skarżącej decyzja obciążyła Polskę kosztami eliminacji zapasów, które w rzeczywistości nie zostały poniesione przez Wspólnotę, prowadząc w ten sposób do bezpodstawnego wzbogacenia Wspólnoty z pokrzywdzeniem Polski. Skarżąca podnosi także, iż przyjęcie zaskarżonej decyzji nie było działaniem koniecznym zważywszy na brak zakłóceń na rynkach rolnych w następstwie przystąpienia Polski do Unii europejskiej oraz ze względu na długi okres czasu, który upłynął od dnia przystąpienia. Zgodnie z twierdzeniami skarżącej, zaskarżona decyzja, mimo iż przyjęta na podstawie Aktu Przystąpienia, nie realizuje żadnego z określonych w nim celów w obszarze rolnictwa.
______
(1) Dz.U. L 138, str. 14.
(2) Akt dotyczący warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, RepublikiCypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej, Dz.U. 2003 L 236, str. 33.
