Skarga wniesiona w dniu 29 czerwca 2007 r. - Thomson Sales Europe przeciwko Komisji(Sprawa T-225/07)
(2007/C 211/70)
(Dz.U.UE C z dnia 8 września 2007 r.)
Język postępowania: francuski
Strony
Strona skarżąca: Thomson Sales Europe (Boulogne-Billancourt, Francja) (przedstawiciele: F. Goguel oraz F. Foucault, adwokaci)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– przed rozstrzygnięciem, nakazanie udostępnienia stronom całości materiału dowodowego, dokumentów sprawozdań, pism, dokumentów roboczych itp., które doprowadziły do przyjęcia rozporządzeń nr 2376/94 oraz nr 710/95;
– tytułem żądania głównego stwierdzenie nieważności decyzji Komisji REM nr 03/05 z dnia 7 maja 2007 r.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszej skardze skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji nr REM 03/05 z dnia 7 maja 2007 r. stwierdzającej, że umorzenie należności celnych przywozowych było nieuzasadnione w przypadku skarżącej. Decyzja ta została wydana w następstwie wniosku, z jakim zwróciły się do Komisji francuskie organy krajowe, które zażądały od skarżącej zapłaty cła antydumpingowego od przywozu odbiorników telewizji kolorowej, produkowanych przez jej filię znajdującą się w Tajlandii i o którego umorzenie zwróciła się skarżąca na podstawie art. 239 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny(1).
Skarżąca uważa, że może skorzystać z umorzenia na podstawie art. 239 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 ponieważ, jej zdaniem, spełnia obie przesłanki ustanowione w tym akcie.
Jeśli chodzi o przesłankę pierwszą (zaistnienie szczególnej sytuacji), podnosi ona, że szczególna sytuacja wystąpiła jak najbardziej w jej przypadku i że wynikała ona po pierwsze, z zachowania Komisji, która zmieniała swoje podejście przy interpretacji przepisów prawnych w zakresie pochodzenia towarów bez powiadomienia w odpowiedni sposób podmiotów gospodarczych oraz po drugie, z zachowania organów krajowych, które zastosowały podejście przyjęte przez Komisję.
W odniesieniu do przesłanki drugiej, o której mowa w art. 239 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 (brak oszustwa lub zaniedbania) skarżąca twierdzi, że nie można uznać, iż dopuściła się zaniedbania, ponieważ oparła się na zasadności początkowego stanowiska służb Komisji, które zdaniem skarżącej zadecydowały o nie stosowaniu w ścisły sposób wobec niej reguł pochodzenia, lecz nałożeniu preferencyjnych ceł antydumpingowych na wszystkie urządzenia produkowane i przywożone przez jej filię znajdującą się w Tajlandii.
______
(1) Dz.U. L 302, str. 1.
