Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba) wydanego w dniu 7 września 2006 r. w sprawie T- 168/04 L & D, S.A. przeciwko OHIM, wniesione w dniu 27 listopada 2006 r. przez L & D, S.A.(Sprawa C-488/06 P)
(2007/C 20/18)
Język postępowania: hiszpański
(Dz.U.UE C z dnia 27 stycznia 2007 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: L & D, S.A. (przedstawiciel: adwokat S. Miralles Miravet)
Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) i Julius Sämann Ltd
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji w całości,
– stwierdzenie nieważności pkt 1 i 3 sentencji decyzji Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 15 marca 2004 r., w zakresie w jakim po pierwsze uchylono częściowo decyzję Wydziału Sprzeciwów i odmówiono rejestracji zgłoszonego znaku towarowego dla towarów należących do klas 3 i 5 oraz po drugie obciążono każdą ze stron kosztami poniesionymi przez nie w postępowaniu w sprawie sprzeciwu i w postępowaniu odwoławczym,
– obciążenie OHIM kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94(1)
Sąd Pierwszej Instancji naruszył art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94, stwierdzając: (i) że wcześniejszy wspólnotowy znak towarowy nr 91.991 uzyskał charakter odróżniający; (ii) że graficzny znak towarowy zawierający element słowny "Aire Limpio", o którego rejestrację wniesiono (zgłoszenie nr 252.288) i wcześniejszy wspólnotowy znak towarowy nr 91.991 są podobne; (iii) że istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd.
Naruszenie art. 7 rozporządzenia nr 40/94
Wydział Sprzeciwów OHIM (decyzja z dnia 25 lutego 2003 r.) i Izba Odwoławcza (decyzja z dnia 15 marca 2004 r.) ograniczyli się w dokonanym przez nich badaniu do znaku towarowego, o którego rejestrację wniesiono ("Aire Limpio" - zgłoszenie nr 252.288), i do wcześniejszego wspólnotowego znaku towarowego nr 91.991. Jednak Sąd Pierwszej Instancji oparł się również na dokumentach dotyczących innych znaków towarowych, a w szczególności odnoszących się do międzynarodowego znaku towarowego nr 328.915 "ABRE MAGIQUE". W konsekwencji uzasadnienie zaskarżonego wyroku odnosi się do znaku towarowego, który sam pozwany wykluczył z analizy porównawczej przeprowadzonej w celu ustalenia istnienia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd. W ten sposób wnosząca odwołanie nie mogła bronić się w wystarczający sposób wobec twierdzeń i danych dotyczących innych znaków, różniących się od wspólnotowego znaku towarowego nr 91.991, na których oparte zostało rozstrzygnięcie zaskarżonego wyroku Sądu Pierwszej Instancji.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, str. 1).
