Skarga wniesiona w dniu 28 czerwca 2007 r. - S przeciwko Parlamentowi Europejskiemu(Sprawa F-64/07)
(2007/C 199/103)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 25 sierpnia 2007 r.)
Strony
Strona skarżąca: S (przedstawiciele: R. Mastroianni i F. Ferraro, avvocati)
Strona pozwana: Parlament Europejski
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji nr 305747 Parlamentu Europejskiego z dnia 29 marca 2007 r. oddalającej jego zażalenie;
– stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 27 czerwca 2006 r. przenoszącej go do Brukseli i wyznaczającej go doradcą dyrektora generalnego ds. informacji;
– stwierdzenie nieważności wszelkich aktów uprzednich, równoczesnych z lub następujących po i w jakikolwiek sposób związanych;
– nakazanie Parlamentowi Europejskiemu naprawienia szkody powstałej wskutek wydania tej decyzji w wysokości 400.000 EUR lub innej kwoty, którą Sąd uzna za stosowną;
– obciążenie Parlamentu Europejskiego kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie swej skargi skarżący podnosi siedem następujących zarzutów:
1. decyzja o przeniesieniu była niezgodna z prawem z uwagi na brak uzasadnienia przyczyn, dla których Parlament zadecydował o przeniesieniu skarżącego do siedziby w Brukseli;
2. decyzja o przeniesieniu go, oznaczająca przeniesienie poważnie chorej osoby do oddalonego miejsca była niezgodna z podstawowym prawem do ochrony zdrowia, o którym stanowi art. 3 lit. p) oraz art. 152 EC oraz art. 35 karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Ochrona zdrowia skarżącego winna mieć pierwszeństwo przed interesem służby;
3. Parlament naruszył obowiązek dbałości i zasady dobrej administracji, bezstronności, przejrzystości i pewności prawnej. Instytucja właściwie zaniedbała przeprowadzenia przed wydaniem decyzji o przeniesieniu skarżącego odpowiedniego dochodzenia w sprawie wrogiego nastawienia, z jakim skarżący się spotkał oraz w sprawie skutków takiej decyzji na jego zdrowie ocenionych z medycznego punktu widzenia;
4. decyzja o przeniesieniu go, będąca w istocie karą, była nieracjonalna i nieproporcjonalna w stosunku do spraw, za które Parlament obciąża go odpowiedzialnością szczególnie biorąc pod uwagę okoliczność jego poważnej choroby i wiek bliski emeryturze;
5. Parlament nie zwracając uwagi na szczególną sytuację zdrowotną naruszył zasadę równego traktowania i zasadę "neminem laedere" (nie szkodzić nikomu)
6. wydając decyzję o przeniesieniu go Parlament użył własnych prerogatyw by ukarać skarżącego i spowodować wcześniejsze rozwiązanie stosunku pracy przez co nadużył władzy i naruszył procedurę, a także naruszył art. 7 i art. 86 regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich oraz załącznik IX do niego;
7. skarżącemu nie umożliwiono wyrażenia swego punktu widzenia na zaskarżoną decyzję o przeniesieniu go do Brukseli, z naruszeniem jego prawa do obrony.
