Skarga wniesiona w dniu 15 czerwca 2007 r. - Republika Grecka przeciwko Komisja(Sprawa T-214/07)
(2007/C 199/75)
Język postępowania: grecki
(Dz.U.UE C z dnia 25 sierpnia 2007 r.)
Strony
Strona skarżąca: Republika Grecka (przedstawiciele: I. Chalkias, G. Kanellopoulos)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w całości, ewentualnie zmiana zaskarżonej decyzji Komisji w sposób następujący: ograniczenie odpowiedniej korekty do faktycznie uwzględnionego okresu 24 miesięcy, niedokonywanie korekty w sektorze upraw rolnych w roku zbiorów 2003 lub w każdym razie ograniczenie korekty do 2 % i tylko w odniesieniu do pszenicy twardej, niedokonywanie korekty finansowej w dziedzinie środków dla niektórych produktów rolnych na rzecz mniejszych wysp Morza Egejskiego lub w każdym razie ograniczenie jej do 2 %;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W skardze na decyzję C(2007) 1663 wersja ostateczna z dnia 18 kwietnia 2007 r., opublikowanej pod numerem 2007/243/WE (Dz.U. L 106, str. 55), na mocy której Komisja wyłączyła z finansowania wspólnotowego niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie - a w niniejszym przypadku przez Republikę Grecką - z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Republika Grecka podnosi następujące zarzuty nieważności:
W pierwszym ogólnym zarzucie nieważności, który dotyczy korekty w sektorze upraw rolnych, środka POSEI i sektora przetwórstwa pomidorów, skarżąca podnosi, że pozwana naruszyła istotny wymóg proceduralny w związku z nieprzeprowadzeniem konsultacji w sprawie oceny wagi naruszeń zarzucanych Grecji, szkody poniesionej przez Wspólnotę i kwoty przewidzianej korekty; w drugiej kolejności zdaniem skarżącej należy stwierdzić nieważność decyzji ze względu na brak uprawnienia Komisji ratione temporis do zastosowania korekt wykraczających poza okres 24 miesięcy poprzedzający dokument, w którym sformułowała ona swe ostateczne stanowisko w przedmiocie tej korekty i jej kwoty.
W drugim zarzucie, który dotyczy korekty w odniesieniu do upraw rolnych, skarżąca podnosi, że dokonano błędnej wykładni i zastosowania art. 4 rozporządzenia (EWG) nr 3508/92(1), art. 1 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1593/ 2000(2) i art. 58 rozporządzenia (WE) nr 445/2002(3), ponieważ na mocy tych przepisów identyfikacja gruntów może odbywać się również za pomocą map odpowiadających mapom ortofotograficznym; w drugiej kolejności skarżąca twierdzi, że błędnie oceniono okoliczności faktyczne oraz niewystarczająco uzasadniono sporne korekty. Skarżąca podnosi również błędną wykładnię i zastosowanie art. 60 rozporządzenia (WE) nr 445/2002, ewentualnie błędną ocenę okoliczności faktycznych dotyczących kontroli na miejscu i okresu, w którym miały one miejsce, jak również braku podstawy prawnej dla nałożenia korekty ze względu na to, że zdaniem skarżącej Komisja dokonała błędnej interpretacji art. 15 rozporządzenia (WE) nr 2419/2001(4). Skarżąca twierdzi również, że - w szczególności jeżeli chodzi o korektę 10 % obejmującą pszenicę twardą - Komisja nie oceniła właściwie okoliczności faktycznych i przekroczyła zakres swoich uprawnień dyskrecjonalnych.
W trzecim zarzucie skarżąca twierdzi, że nałożenie korekt w wysokości 5 i 10 % na uprawy rolne naruszyło zasadę proporcjonalności, ponieważ w odniesieniu do roku poprzedniego wprowadzono istotne ulepszenia do systemu, co zresztą zostało podkreślone przez Komisję.
W czwartym zarzucie w odniesieniu do środka POSEI - mniejsze wyspy Morza Egejskiego, skarżąca podnosi, że: (a) art. 3 ust. 3, rozporządzenia (EWG) nr 2019/93(5) i art. 3 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2958/93(6), dotyczące kontroli systemu zaopatrzenia małych wysp Morza Egejskiego, zostały błędnie zinterpretowane i zastosowane, ewentualnie, że dokonano błędnej oceny okoliczności faktycznych, ponieważ władze greckie zrealizowały to, co zostało przewidziane w rozporządzeniach, (b) odnośnie do upraw pomidorów i gajów oliwnych małych wysp Morza Egejskiego również dokonano błędnej oceny okoliczności faktycznych, ponieważ LPIS(7) i rejestry funkcjonowały normalnie i że w każdym razie - jeżeli chodzi o naruszenia o niewielkim znaczeniu - wobec skarżącej zastosowano ogólną korektę obejmującą system upraw rolnych i że druga kara nie może być zastosowana z tego samego powodu w różnych uregulowaniach i w końcu (c) korekta zastosowana do środka POSEI naruszyła zasadę proporcjonalności.
______
(1) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3508/92 z dnia 27 listopada 1992 r. ustanawiające zintegrowany system zarządzania i kontroli pewnych systemów pomocy Wspólnoty (Dz.U. L 355, str. 1).
(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1593/2000 z dnia 17 lipca 2000 r. zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 3508/92 ustanawiające zintegrowany system zarządzania i kontroli niektórych wspólnotowych systemów pomocy (Dz.U. L 182, str. 4).
(3) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 445/2002 z dnia 26 lutego 2002 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/1999 w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich ze środków Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) (Dz.U. L 74, str. 1).
(4) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2419/2001 z dnia 11 grudnia 2001 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli niektórych wspólnotowych systemów pomocy ustanowionych rozporządzeniem Rady (EWG) nr 3508/92 (Dz.U. L 327, str. 11).
(5) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2019/93 z dnia 19 lipca 1993 r. wprowadzające szczególne środki dla mniejszych wysp Morza Egejskiego dotyczące niektórych produktów rolnych (Dz.U. L 184, str. 1).
(6) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2958/93 z dnia 27 października 1993 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2019/93 w odniesieniu do szczególnych uzgodnień dotyczących dostaw niektórych produktów rolnych (Dz.U. L 267, str. 4).
(7) System identyfikacji działek rolnych.
