Skarga wniesiona w dniu 23 maja 2007 r. - Mediaset SpA przeciwko Komisji(Sprawa T-177/07)
(2007/C 170/60)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 21 lipca 2007 r.)
Strony
Strona skarżąca: Mediaset SpA (Mediolan, Włochy) (przedstawiciele: D. O'Keeffe, solicitor oraz adwokaci K. Adamantopoulos i G. Rossi)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– na podstawie art. 230 WE (dawny art. 173 traktatu WE) stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 24 stycznia 2007 r. w sprawie pomocy państwa C 52/2005 przyznanej przez Republikę Włoską w formie dotacji na zakup dekoderów cyfrowych, a w szczególności jej art. od 1 do 3;
– obciążenie Komisji całością kosztów poniesionych przez skarżącą w toku niniejszego postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C (2006) 6634 wersja ostateczna(1) z dnia 24 stycznia 2007 r., w której Komisja uznała, że system wprowadzony przez Republikę Włoską na rzecz naziemnych nadawców cyfrowych świadczących płatne usługi telewizyjne oraz operatorów kablowych świadczących odpłatne usługi telewizyjne stanowi pomoc państwa niezgodną ze wspólnym rynkiem.
Skarżąca, będąca jednym z beneficjentów spornej pomocy, podnosi następujące zarzuty.
W pierwszej kolejności skarżąca stwierdza, że Komisja naruszyła prawo przy zastosowaniu i interpretacji art. 87 ust. 1 WE w związku z uznaniem przez nią, że: a) pomoc przyznana bezpośrednio konsumentom wchodziła w zakres zastosowania art. 87 ust. 1 WE, b) sporny środek przyznawał skarżącej "korzyść gospodarczą", c) sporny środek był selektywny z powodu rzekomo dyskryminacyjnego charakteru oraz d) sporny środek powodował zakłócenie konkurencji na wspólnym rynku.
Ponadto skarżąca podnosi, że Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie i w sposób oczywisty naruszyła prawo, stwierdzając, że środek ten był niezgodny ze wspólnym rynkiem w rozumieniu art. 87 ust. 3 lit. c) WE.
Skarżąca stwierdza oprócz tego, że Komisja dopuściła się naruszenia istotnego wymogu proceduralnego poprzez przedstawienie, z naruszeniem art. 253 WE, niewystarczającego i wewnętrznie sprzecznego uzasadnienia.
Wreszcie skarżąca stwierdza, że nakazując odzyskanie pomocy Komisja naruszyła art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999(2), ponieważ a) nie uwzględniła uzasadnionych oczekiwań, jakie mogła mieć skarżąca na podstawie domniemania zgodności pomocy z prawem oraz b) nie jest możliwe określenie kwoty pomocy i zidentyfikowanie potencjalnych beneficjentów pośrednich.
______
(1) C 52/2005 (ex NN 88/2005, ex CP 101/2004).
(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 traktatu WE (Dz.U., L 83, str. 1).
