Skarga wniesiona w dniu 13 kwietnia 2007 r. - Last Minute Network przeciwko OHIM - Last Minute Tour (LAST MINUTE TOUR)(Sprawa T-114/07)
(2007/C 129/39)
Język, w którym została sporządzona skarga: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 9 czerwca 2007 r.)
Strony
Strona skarżąca: Last Minute Network Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: P. Brownlow, solicitor) Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Uczestnikiem postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Last Minute Tour SpA (Mediolan, Włochy)
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 8 lutego 2007 r.;
– Stwierdzenie nieważności wspólnotowego znaku towarowego nr 1.552.231 w odniesieniu do klas 39 i 42;
– Obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o unieważnienie: graficzny znak towarowy LAST MINUTE TOUR dla towarów i usług należących do klas 16, 39 i 42 - wspólnotowy znak towarowy nr 1.552.231
Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: Last Minute Tour SpA Strona wnosząca o unieważnienie wspólnotowego znaku towarowego: skarżąca
Znak towarowy strony wnoszącej o unieważnienie wspólnotowego znaku towarowego: krajowy niezarejestrowany słowny znak towarowy LASTMINUTE.COM dla usług należących do klas 39 i 42
Decyzja Wydziału Unieważnień: stwierdzenie nieważności wspólnotowego znaku towarowego w odniesieniu do usług należących do klas 39 i 42 i oddalenie wniosku o stwierdzenie nieważności w odniesieniu do towarów należących do klasy 16
Decyzja Izby Odwoławczej: uchylenie decyzji Wydziału Unieważnień i oddalenie wniosku o stwierdzenie nieważności
Podniesione zarzuty: naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) i ust. 4 rozporządzenia Rady nr 40/94, ponieważ Izba Odwoławcza błędnie orzekła, że niezarejestrowany znak towarowy skarżącej nie daje jej prawa zakazywania używania w Zjednoczonym Królestwie zgłoszonego znaku towarowego oraz błędnie zastosowała kryteria ustalenia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd.
