Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) wydanego w dniu 14 grudnia 2006 r. w sprawach połączonych od T-259/02 do T-264/02 i T-271/02 Raiffeisen Zentralbank Österreich AG i in. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich wniesione w dniu 8 marca 2007 r. przez Österreichische Volksbanken-AG dotyczące sprawy T-271/02(Sprawa C-137/07 P)
(2007/C 117/21)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 26 maja 2007 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Österreichische Volksbanken-AG (przedstawiciele: A. Ablasser-Neuhuber, R. Bierwagen i F. Neumayr, Rechtsanwälte)
Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania wnoszącego odwołanie
1. uchylenie pkt 2 i 4 sentencji wyroku Sądu Pierwszej Instancji wydanego w dniu 14 grudnia 2006 r. w sprawach połączonych od T-259/02 do T-264/02 i T-271/02(1) i
a. zgodnie z pierwszym i trzecim żądaniem stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2004/138/WE z dnia 11 czerwca 2002 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 traktatu WE COMP/36.571/D-1, która stanowi przedmiot sporu, w zakresie w jakim decyzja ta jest skierowana do wnoszącego odwołanie lub, tytułem żądania ewentualnego, obniżenie wysokości grzywny nałożonej na wnoszącego odwołanie zgodnie z trzecim żądaniem lub
b. tytułem dalszego żądania ewentualnego, jeśli stan postępowania nie pozwala na wydanie ostatecznego rozstrzygnięcia, przekazanie sprawy Sądowi Pierwszej Instancji do ponownego rozpoznania celem wydania rozstrzygnięcia;
2. obciążenie Komisji kosztami postępowania lub, tytułem żądania ewentualnego, jeśli sprawa zostanie przekazana Sądowi Pierwszej Instancji do ponownego rozpoznania, pozostawienie rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów Sądowi Pierwszej Instancji.
Zarzuty i główne argumenty
Wnoszący odwołanie uzasadnia swoje odwołanie od wspomnianego wyroku Sądu w następujący sposób:
Sąd błędnie zinterpretował kryterium zdolności porozumień lub zachowań przedsiębiorstw do wpływania na handel między państwami członkowskimi i błędnie je zastosował w niniejszej sprawie. W wyroku Sąd nieprawidłowo potraktował jako względne znaczenie kryterium skutków podziału rynku: nie jest jasne, z jakich powodów Sąd nie chciał przyznać temu kryterium przynajmniej silnej wartości wskazującej co do istnienia wpływu na handel między państwami. Ponadto wnoszący odwołanie podnosi, że Sąd przeprowadził ogólne badanie ponadgranicznych skutków spotkań, zamiast oddzielnie zbadać poszczególne spotkania "sieci Lombard" i ich możliwe skutki dla handlu między państwami członkowskimi. Rozszerzająca wykładnia art. 81 ust. 1 WE, zgodnie z którą kartel obejmujący cały obszar państwa członkowskiego może, ze swej natury, przyczyniać się do podziału rynków i wpływać na wymianę wewnątrz Wspólnoty lub, że istnieje w każdym razie silne domniemanie w tym względzie, jest niezgodna z ratio legis tego wspólnotowego przepisu.
Sąd naruszył prawo, nie stosując warunków przypisania obrotów - rozwiniętych przez Komisję i orzecznictwo - przy przypisaniu spółce wiodącej udziałów w rynku zdecentralizowanych banków. Tym samym nie uwzględnił faktu, że w niniejszej sprawie zarówno w przypadku przypisania obrotów, jak i przypisania udziałów w rynku chodzi o tę samą kwestię, mianowicie określenie dopuszczalnej grzywny. Nie ma powodu, z jakiego te same kwestie przypisania obrotów i przypisania udziałów w rynku miałyby być oceniane według różnych kryteriów. Nawet przy założeniu, że przypisanie spółce wiodącej udziałów w rynku zdecentralizowanych banków może nastąpić na podstawie innego kryterium niż w przypadku przypisania obrotów, kryterium wybrane przez Sąd jest błędne i niezgodne z prawem.
Sąd niesłusznie odrzucił zarzuty wnoszącego odwołanie dotyczące nieuwzględnienia okoliczności łagodzących. W swojej ocenie prawnej Sąd nie uwzględnił dostatecznie w szczególności faktu, że wnoszący odwołanie odgrywał drugorzędną rolę w ramach całego kartelu i że w jego przypadku nie były konieczne kontrole przeprowadzone z zastosowaniem środków przymusu, ponieważ wnoszący odwołanie dobrowolnie współpracował z Komisją. Wnoszący odwołanie posiada jedynie bardzo mały udział w rynku, nie był zapraszany do wąskiego grona przez inne banki i uczestniczył w znacznie mniejszej liczbie spotkań. Część tych argumentów podniesionych przez wnoszącego odwołanie, które przemawiają za dopuszczeniem okoliczności łagodzących, w ogóle nie została uwzględniona. Ani Komisja, ani Sąd nie dopełniły obowiązku zbadania przedstawionych okoliczności i dokonania ich oceny w sposób właściwy w świetle prawa.
______
(1) Dz.U. C 331, str. 29.
