Skarga wniesiona w dniu 25 stycznia 2006 r. - Trioplast Wittenheim przeciwko Komisji(Sprawa T-26/06)
(2006/C 96/28)
Język postępowania: szwedzki
(Dz.U.UE C z dnia 22 kwietnia 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: Trioplast Wittenheim AS (Wittenheim, Francja) [Przedstawiciel: Tommy Pettersson, adwokat]
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie częściowej nieważności art. 1 lit. g) decyzji w odniesieniu do okresu, za który obciążono skarżącą odpowiedzialnością za naruszenie;
– stwierdzenie częściowej nieważności art. 2 lit. f) decyzji w odniesieniu do grzywny nałożonej na skarżącą lub, ewentualnie, obniżenie grzywny;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca podważa decyzję Komisji w sprawie COMP/F/38.354 - Worki przemysłowe [C(2005) 4634 wersja ostateczna, zwaną dalej "zaskarżoną decyzją"], na podstawie której nałożono na skarżącą grzywnę w wysokości 17,85 milionów EUR z tytułu uczestnictwa w antykonkurencyjnych działaniach na rynku worków przemysłowych w Belgii, Niemczech, Hiszpanii, Francji, Luksemburgu i Niderlandach, sprzecznych z art. 81 WE.
Skarżąca nie zaprzecza, że brała udział w antykonkurencyjnych działaniach do dnia 23 marca 1999 r., lecz stwierdza, iż zaprzestała naruszenia w marcu 1999 r., kiedy nowy właściciele skarżącej, czyli spółka Trioplast Industrier, dowiedziała się o działaniach antykonkurencyjnych. Zdaniem skarżącej, Komisja błędnie więc oceniła czas trwania naruszenia popełnionego przez skarżącą.
Skarżąca stwierdza ponadto, w odniesieniu do wagi naruszenia, że w porównaniu z innymi spółkami biorącymi udział w naruszeniu, Komisja nałożyła kwotę podstawową grzywny, która jest zbyt wysoka w stosunku do udziału skarżącej w rynku.
Na poparcie swej skargi spółka stwierdza dodatkowo, że zastosowana przez Komisję metoda obliczania prowadząca do ustalenia grzywny była nieprawidłowa oraz, że należało zastosować inną metodę, uwzględniającą fakt, iż naruszenie skarżącej składało się z trzech odrębnych okresów, ponieważ skarżąca była własnością trzech różnych podmiotów (St. Gobain, FLS oraz Trioplast Industrier) w czasie popełnienia naruszenia. Zdaniem skarżącej, metoda zastosowana przez Komisję prowadzi do tego, że FLS i Trioplast Industrier odpowiadają solidarnie w stopniu przewyższającym całkowitą kwotę grzywny nałożonej na skarżącą oraz do tego, że w rzeczywistości FLS i Trioplast Industrier odpowiadają solidarnie również za okres, w którym żadna z tych spółek nie była właścicielem skarżącej.
Następnie skarżąca podnosi, że Komisja powinna była uwzględnić fakt wystąpienia okoliczności łagodzących w odniesieniu do naruszenia popełnionego przez skarżącą, ponieważ skarżąca brała niewielki i bierny udział w naruszeniu. Ponadto, zdaniem skarżącej, Komisja nie uwzględniła zasady 10 % obrotu wynikającej z rozporządzenia nr 1/2003(1) i powinna była zastosować względem skarżącej większą obniżkę niż zastosowała w zaskarżonej decyzji.
Skarżąca twierdzi wreszcie, że Komisja nie zastosowała zasady pewności prawnej i proporcjonalności.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. L 1, 4.1.2003, str. 1).
