Skarga wniesiona w dniu 24 stycznia 2006 - Medienanstalt Berlin-Brandeburg przeciwko Komisji(Sprawa T-24/06)
(2006/C 86/66)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 8 kwietnia 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: Medienanstalt Berlin-Brandeburg (Berlin, Niemcy) (Przedstawiciele: M. Schütte, B. Immenkamp)
Strona pozwana: Komisja
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2005) 3903 wersja ostateczna z dnia 9 listopada 2005 r. dotyczącej pomocy państwa na rzecz stworzenia naziemnej telewizji cyfrowej (DVB-T) w landzie Berlin-Brandenburgia;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca występuje o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2005) 3903 wersja ostateczna z dnia 9 listopada 2005 r. dotyczącej pomocy państwa, którą Republika Federalne Niemiec przyznała na rzecz stworzenia naziemnej telewizji cyfrowej (DVB-T) w landzie Berlin-Brandenburgia. Komisja stwierdziła w zaskarżonej decyzji, że pomoc przyznana przez Republikę Federalna Niemiec na rzecz prywatnych nadawców radiowych będących udziałowcami naziemnej telewizji cyfrowej jest niezgodna ze wspólnym rynkiem i nakazała Republice Federalnej Niemiec zażądanie od beneficjentów zwrotu pomocy przyznanej niezgodnie z prawem. W zaskarżonej decyzji skarżąca została wyraźnie wskazana jako podmiot udzielający pomocy.
Skarżąca podnosi trzy zarzuty na poparcie swojej skargi.
Po pierwsze, podnosi ona, że zaskarżona decyzja stanowi naruszenie prawa, gdyż jest niezgodna z przepisami dotyczącymi postępowania. W szczególności Komisja uchybiła swojemu obowiązkowi uzasadnienia przez to, że nie wyjaśniła w sposób zrozumiały dlaczego w niniejszym przypadku należy zakładać istnienie pomocy państwa.
W drugim zarzucie skarżąca podnosi naruszenie art. 87 WE. Z jednej strony jest przekonana, że nie zachodzi przypadek pomocy w rozumieniu art. 87 ust. 1 WE. Z drugiej natomiast twierdzi, że jeśli jest to faktycznie pomoc, to byłaby ona zgodna ze wspólnym rynkiem zgodnie z art. 87 ust. 3 lit. c) i d).
Wreszcie, skarżąca uzasadnia swoją skargę tym, że zaskarżona decyzja stanowi naruszenie art. 86 ust. 2 WE, ponieważ jeżeli zachodzi przypadek pomocy, to jest ona zgodna ze wspólnym rynkiem.
