Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2006 r. w sprawie Romana Tabacchi przeciwko Komisji(Sprawa T-11/06)
(2006/C 60/90)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 11 marca 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: Romana Tabacchi Spa (Rzym, Włochy) [Przedstawiciele: adwokaci Mario Siragusa i Cesare Rizza]
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– istotne obniżenie grzywny nałożonej na Romana Tabacchi,
– obciążenie Komisji kosztami postępowania,
– zarządzenie innych środków, w tym środków dochodzeniowych, które Sąd uzna za stosowne.
Zarzuty i główne argumenty
Przedmiotem niniejszej skargi jest stwierdzenie częściowej nieważności decyzji Komisji z dnia 20 października 2005 r. w sprawie postępowania na podstawie art. 81 WE (sprawa COMP/C-38.281/B.2 - Tytoń nieprzetworzony - Włochy) w zakresie dotyczącym obliczenia grzywny nałożonej na skarżącą i w konsekwencji obniżenie kwoty tej grzywny.
W decyzji tej pozwana stwierdziła, że w okresie od 1995 r. do początku 2002 r. sześć działających we Włoszech w sektorze obróbki tytoniu nieprzetworzonego przedsiębiorstw dopuściło się naruszenia art. 81 ust. 1 Traktatu WE poprzez porozumienia i uzgodnione praktyki mające na celu koordynację ich indywidualnych strategii zakupów, między innymi za pomocą organizacji regularnej wymiany informacji i wzajemnej konsultacji. W szczególności zdaniem Komisji przetwórcy uzgodnili maksymalną lub średnią cenę dostawy tytoniu nieprzetworzonego typu Burley, jak również ilości zakupywanych produktów. Kartel obejmował również koncentrację ofert w zakresie przetargów publicznych organizowanych przez AIMA-Azienda di Stato per gli interventi nel mercato agricolo (państwową agencję interwencji na rynku rolnym) w roku 1995 i ATIAzienda Tabacchi Italiani S.p.A. w roku 1998.
Ponadto Komisja stwierdziła, że w okresie między lutym 1999 r. a listopadem 2001 r. Associazione Professionale Trasformatori Tabacchi Italiani (APTI) i Unione Italiana Tabacco (UNITAB) podjęły decyzje dotyczące ich stanowisk negocjacyjnych w zakresie cen poszczególnych stopni jakości każdej z odmian tytoniu w celu zawarcia umów międzyzawodowych.
Na poparcie swych zarzutów skarżąca podnosi:
– naruszenie zasady równości i proporcjonalności w zakresie w jakim Komisja nie uwzględniła dla potrzeb obliczenia kwoty bazowej grzywny okoliczności, że brak było rzeczywistego wpływu kartelu na rynek lub że wpływ ten był co najwyżej nieznaczny,
– brak logiki uzasadnienia i naruszenie zasady równego traktowania w zakresie w jakim nie dokonano gradacji kwoty bazowej grzywny w celu dostosowania jej do wielkości ukaranego przedsiębiorstwa; w tym zakresie stwierdzono w szczególności, że zastosowanie udziału w rynku w ciągu całego ostatniego roku naruszenia powinno zostać ograniczone i dostosowane we wszystkich przypadkach, w których dochodziło do przerwania udziału przedsiębiorstwa w stwierdzonym ograniczającym konkurencję postępowaniu,
– że ustalenie, że skarżąca uczestniczyła w kartelu przez okres dwóch lat i ośmiu miesięcy jest skutkiem oczywistego błędu w ocenie,
– że Komisja nie uwzględniła dwóch okoliczności łagodzących: jedynie pasywnej roli skarżącej w kartelu i częstych zmian celów porozumień,
– że omawiana grzywna, stanowiąc prawie dwukrotność majątku spółki jest niesprawiedliwa i nieproporcjonalna.
