Skarga wniesiona w dniu 23 grudnia 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Danii(Sprawa C-461/05)
(2006/C 48/35)
(Język postępowania: duński)
(Dz.U.UE C z dnia 25 lutego 2006 r.)
W dniu 23 grudnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez G. Wilmsa i H.C. Støvlbæka działających w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Królestwu Danii.
Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:
1. stwierdzenie, że odmawiając obliczenia i zapłaty środków własnych, które nie zostały pobrane ze względu na bezcłowy przywóz sprzętu wojskowego oraz odmawiając zapłaty odsetek za zwłokę od kwoty środków własnych, które nie zostały udostępnione Komisji, Królestwo Danii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 2, 9, 10 i 11 rozporządzenia nr 1552/89 w zakresie dotyczącym okresu do dnia 31 marca 2000 r. i na mocy art. 2, 9, 10 i 11 rozporządzenia nr 1150/2000 po tej dacie,
2. obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Komisja jest zdania, że Dania uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 2, 9, 10 i 11 rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1552/89 w zakresie dotyczącym okresu do dnia 31 marca 2000 r. włącznie i na mocy art. 2, 9, 10 i 11 rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1150/2000 w zakresie dotyczącym okresu od dnia 1 czerwca 2000 r. do dnia 31 grudnia 2002 r. ze względu na brak zapłaty środków własnych w związku z przywozem sprzętu wojskowego.
To naruszenie Traktatu trwało do dnia wejścia w życie rozporządzenia (WE) nr 150/2003, czyli do dnia 1 stycznia 2003 r. Zgodnie z tym rozporządzeniem, stosowanie ceł przywozowych na niektóre rodzaje sprzętu wojskowego może być od tego dnia zawieszone pod wyszczególnionymi warunkami.
Zdaniem Komisji, Państwo Członkowskie, które nie zastosowało się do przepisów prawa wspólnotowego w zakresie ceł, co doprowadziło do utraty środków własnych, jest zobowiązane do zapłaty na rzecz Wspólnoty kwoty odpowiadającej tej stracie. Zgodnie z art. 11 rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1552/89 oraz zgodnie z art. 11 rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1150/2000, możliwe jest również nałożenie odsetek za zwłokę.
Na podstawie art. 2, 9, 10 i 11 rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1552/89 i na podstawie art. 2, 9, 10 i 11 rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1150/2000, władze duńskie powinny były w przepisanym terminie obliczyć i odpowiednio zaksięgować kwotę należności przywozowych zgodnie z art. 217 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego oraz udostępnić te kwoty Komisji.
Komisja uważa, że pomimo wezwań, Dania nie przeprowadziła obliczeń koniecznych do ustalenia tych kwot, które nie zostały zapłacone na rzecz Wspólnoty jako środki własne ze względu na naruszenie Traktatu powstałe w roku 1998.
Komisja podnosi również, że kwoty odpowiadające niniejszemu długowi celnemu nie zostały udostępnione Komisji przed dniem 31 marca 2002 r.
Komisja podnosi zatem, że nie ustalając środków własnych w odniesieniu do przywozu sprzętu wojskowego i nie udostępniając tych środków Komisji, Dania uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 2, 9, 10 i 11 rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1552/89 i na podstawie art. 2, 9, 10 i 11 rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1150/2000.
