Odwołanie od wyroku wydanego w dniu 5 września 2006 r. w sprawie T- 242/05, Elliniki Etaireia Pnevmatikis Idioktisias AE (AEPI) przeciwko Komisji, wniesione w dniu 18 listopada 2006 r. przez Elliniki Etaireia Pnevmatikis Idioktisias AE (AEPI)(Sprawa C-461/06 P)
(2006/C 326/91)
Język postępowania: grecki
(Dz.U.UE C z dnia 30 grudnia 2006 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Elliniki Etaireia Pnevmatikis Idioktisias AE
(AEPI) (przedstawiciel: adwokat Theodoros Asprogerakas-Grivas)
Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania wnoszącego odwołanie
– stwierdzenie dopuszczalności odwołania;
– uchylenie i stwierdzenie nieważności w całości zaskarżonego postanowienia Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (czwarta izba) nr 303852, wydanego w dniu 5 września 2006 r. w sprawie T-242/05;
– dopuszczenie skargi z dnia 4 czerwca 2005 r. i przekazanie jej (zgodnie z art. 230 WE) do rozpoznania Sądowi Pierwszej Instancji, Trybunałowi, albo sądowi, który wydał zaskarżone postanowienie, tak aby zawarte w niej żądania zostały uwzględnione;
– obciążenie drugiej strony postępowania odwoławczego kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W odwołaniu podniesiono, że:
a) postanowieniem, od którego wniesiono odwołanie, oddalono skargę i dopuszczono wniesiony przez Komisję Wspólnot Europejskich zarzut niedopuszczalności, nie uwzględniając przy tym indywidualnego prawa do ochrony prawnej, które stawia wymóg, by we wszystkich przypadkach, w których osoba wnosi skargę do sądu, jej sprawa została rozpatrzona całości i w pełnym zakresie oraz by decyzja sądu, która zostanie wydana, zawierała należyte uzasadnienie prawne;
b) chociaż w postanowieniu przyznano, że Komisji przysługują - w dziedzinie naruszeń reguł konkurencji - uprawnienia dyskrecjonalne, w zaskarżonym postanowieniu nie zbadano, w jakim zakresie Komisja działała w granicach przysługujących jej uprawnień dyskrecjonalnych lub czy je przekroczyła, ponieważ żadnej służbie w ramach administracji nie wolno przekraczać granic przysługujących jej uprawnień dyskrecjonalnych;
c) w zaskarżonym postanowieniu stwierdzono w sposób, którego nie można w żadnym razie zaakceptować, że w dziedzinie naruszeń reguł konkurencji Komisja Wspólnot Europejskich działa poza kontrolą, a gdy zostanie zapytana o uzasadnienie, to ma możliwość uniknięcia tej kontroli poprzez zwykłe podniesienie zarzutu niedopuszczalności.
