Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 1 ust. 2 w części I protokołu 3 do porozumienia o nadzorze i trybunale w sprawie nowo proponowanego programu w Norwegii dotyczącego wsparcia finansowego na rzecz pracowników prowadzących prace badawczo-rozwojowe bez wynagrodzenia pod tytułem "Program nieodpłatnej pracy badawczo-rozwojowej"(2006/C 258/12)
(Dz.U.UE C z dnia 26 października 2006 r.)
Decyzją nr 59/06/COL z dnia 8 marca 2006 r., zamieszczoną w autentycznej wersji językowej na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Urząd Nadzoru EFTA wszczął postępowanie na mocy art. 1 ust. 2 w części I protokołu 3 do Porozumienia pomiędzy państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości (porozumienia o nadzorze i trybunale). Władze Norwegii otrzymały odpowiednią informację wraz z kopią wyżej wymienionej decyzji.
Urząd Nadzoru EFTA wzywa niniejszym państwa EFTA, państwa członkowskie UE i zainteresowane strony do zgłaszania uwag w sprawie omawianego środka w ciągu jednego miesiąca od publikacji niniejszego zawiadomienia na poniższy adres Urzędu Nadzoru EFTA w Brukseli:
EFTA Surveillance Authority
35, Rue Belliard
B-1040 Brussels
Faks: (32-2) 286 18 00
Otrzymane uwagi zostaną przekazane władzom Norwegii. Zainteresowane strony zgłaszające uwagi mogą wystąpić z odpowiednio umotywowanym pisemnym wnioskiem o objęcie ich tożsamości klauzulą poufności.
STRESZCZENIE
Urząd podjął decyzję o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego w odniesieniu do nowo proponowanego przez władze Norwegii programu dotyczącego wsparcia finansowego na rzecz pracowników prowadzących prace badawczo-rozwojowe bez wynagrodzenia (pod nazwą "Program nieodpłatnej pracy badawczo-rozwojowej"), którego głównym celem jest pobudzenie inwestycji badawczo-rozwojowych realizowanych przez małe przedsiębiorstwa, tj. drobnych przedsiębiorców lub przedsiębiorstwo jednoosobowe.
Norwegia zaproponowała omawiany program, ponieważ władze norweskie uznały, iż nieodpłatna praca badawczo-rozwojowa nie może być wspierana w ramach obowiązującego programu Skattefunn (zatwierdzonego przez Urząd w swojej decyzji nr 171/02/COL z dnia 25 września 2002 r. i decyzji nr 16/03/COL z dnia 5 lutego 2003 r.). Pomoc w ramach programu Skattefunn jest udzielana w formie odliczeń podatkowych. Nie mniej jednak władze Norwegii uznały za niezgodne z ogólnym prawem podatkowym w Norwegii odliczenie od kwoty podlegającej opodatkowaniu kwoty kosztów z tytułu z pracy nieodpłatnej, które nie zostały poniesione lub w rzeczywistości wypłacone.
Program został poddany przez Urząd ocenie pod kątem zgodności z wytycznymi w sprawie pomocy państwa na badania i rozwój. W swojej wstępnej opinii Urząd stwierdził, że pomoc przyznana w ramach "Programu nieodpłatnej pracy badawczo-rozwojowej" nie stanowi przypadku oczywistej zachęty do prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej. W związku z tym Urząd uznaje, że nieodpłatna praca badawczo- rozwojowa będzie prowadzona nawet bez wspomnianej pomocy, ponieważ osoby wykonujące pracę nieodpłatnie najwyraźniej były gotowe podjąć pracę w danej dziedzinie bez wynagrodzenia w każdym przypadku. Można zatem stwierdzić, że dana pomoc nie jest konieczna, aby prowadzić niezbędne prace w dziedzinie badań i rozwoju. Ponadto Urząd uznaje, że kosztów z tytułu pracy nieodpłatnej nie można uznać za koszty kwalifikowane w rozumieniu wytycznych w sprawie pomocy państwa na badania i rozwój.
Władze Norwegii wyjaśniły, że wiele przedsiębiorstw jest odpowiedzialnych za projekty zatwierdzone w ramach programu Skattefunn, lecz niektórym z nich w wyniku oferowanej przez nich pracy nieodpłatnej uniemożliwiono skorzystanie z odliczeń podatkowych (a niektóre przedsiębiorstwa musiały zapłacić kwotę odpowiadającą już otrzymanym odliczeniom od podatku). Władze Norwegii wprowadziły zatem program dla celów zrekompensowania strat poniesionych przez przedsiębiorstwa w zakresie projektów badawczorozwojowych w latach 2002-2004, wynikających z faktu, iż praca nieodpłatna nie może być wspierana w ramach programu Skattefunn.
Rekompensata wypłacona w tym celu zostanie wypłacona w ramach pomocy de minimis i jeśli ogólna kwota pomocy de minimis dla wnioskodawcy przekroczy 100.000 EUR w okresie trzech lat, rekompensata zostanie zmniejszona. Ponadto wnioskodawcy muszą przedłożyć kompletne informacje dotyczące pomocy de minimis, którą wnioskodawcy otrzymali od 1 stycznia 2003 r. Urząd przyjął zatem wstępną opinię, że system rekompensat nie przekracza progu de minimis ustanowionego w "rozporządzeniu de minimis"(1).
______
(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 69/2001 w sprawie zastosowania art. 87 i 88 traktatu WE w odniesieniu do pomocy w ramach zasady de minimis (Dz.U. L 10 z 13.1.2001, str. 30), włączone do załącznika XV w sekcji 1(e) do porozumienia EOG decyzją Wspólnego Komitetu EOG nr 88/2002 (Dz.U. L 266 z 3.10.2002, str. 56 oraz Suplement EOG nr 49 z 3.10.2002, str. 42).
EFTA SURVEILLANCE AUTHORITY DECISION
No 59/06/COL
of 8 March 2006
to initiate the procedure provided for in Article 1(2) in Part I of Protocol 3 to the Surveillance and Court Agreement with regard to financial support to unpaid labour in research and development activities
(NORWAY)
..................................................Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.
..................................................
grafika
