Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'Etat (Belgia) w dniu 6 czerwca 2006 r. - United Pan-Europe Communications Belgium SA, Coditel Brabant SA, Société intercommunale pour la Diffusion de la Télévision Brutele, Wolu TV ASBL przeciwko Państwu Belgijskiemu(Sprawa C-250/06)
(2006/C 212/20)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 2 września 2006 r.)
Sąd krajowy
Conseil d'Etat.
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: United Pan-Europe Communications Belgium SA, Coditel Brabant SA, Société intercommunale pour la Diffusion de la Télévision Brutele, Wolu TV ASBL.
Strona pozwana: Państwo Belgijskie.
Pytania prejudycjalne
1) Czy nałożony na przedsiębiorstwo rozpowszechniające programy telewizyjne drogą kablową obowiązek rozprowadzania niektórych określonych programów należy interpretować w ten sposób, że nadaje on twórcom tych programów "prawa specjalne" w rozumieniu art. 86 traktatu rzymskiego (w wersji ustalonej w traktacie amsterdamskim)?
2) W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pierwszej pytanie, czy normy, o których mowa w ostatniej części art. 86 ust. 1 WE (tj. "normy niniejszego Traktatu, w szczególności normy przewidziane w art. 12 i 81-89") należy interpretować w ten sposób, że zakazują one państwom członkowskim zobowiązywania przedsiębiorstw rozpowszechniających programy telewizyjne drogą kablową do rozprowadzania niektórych programów telewizyjnych nadawców prywatnych, lecz "podlegających" (w rozumieniu belgijskiej loi du 30 mars 1995 concernant les réseaux de distribution d'émissions de radiodiffusion et l'exercice d'activités de radiodiffusion dans la région bilingue de Bruxelles-Capitale) określonym władzom publicznym tego państwa, co powoduje, że liczba programów z innych państw członkowskich lub krajów spoza Unii Europejskiej, a także nadawców niepodlegających tym władzom publicznym zostaje zmniejszona do liczby obowiązkowych programów?
3) Czy art. 49 traktatu rzymskiego (w wersji ustalonej w traktacie amsterdamskim) należy interpretować w ten sposób, że zakazana przeszkoda w swobodzie świadczenia usług powstaje z chwilą, gdy podjęty przez państwo członkowskie środek, w tym przypadku obowiązek rozprowadzania programów telewizyjnych w sieciach kablowych, może, bezpośrednio lub pośrednio, rzeczywiście lub potencjalnie utrudnić świadczenie usług z innego państwa członkowskiego usługobiorcom znajdującym się w tym pierwszym państwie członkowskim, co będzie miało miejsce, jeżeli z racji tego środka usługodawca znajdzie się w mniej korzystnej pozycji przy negocjowaniu dostępu do tych sieci?
4) Czy art. 49 traktatu rzymskiego (w wersji ustalonej w traktacie amsterdamskim) należy interpretować w ten sposób, że zakazana przeszkoda istnieje, ponieważ podjęty przez państwo członkowskie środek, w tym przypadku obowiązek rozprowadzania programów telewizyjnych w sieciach kablowych, obejmuje w większości przypadków, ze względu na siedzibę lub inne związki z tym państwem członkowskim, jedynie przedsiębiorstwa mające siedzibę w tym państwie członkowskim, mimo że nie istnieje dla takiej przeszkody żadne uzasadnienie nadrzędnymi względami interesu ogólnego zgodne z zasadą proporcjonalności?
