Odwołanie wniesione w dniu 12 kwietnia 2006 r. przez Schneider Electric SA od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba) z dnia 31 stycznia 2006 r. w sprawie T-48/ 03 Schneider Electric SA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa C-188/06 P)
(2006/C 165/22)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 15 lipca 2006 r.)
Strony
Strona wnosząca odwołanie: Schneider Electric SA [Przedstawiciele: adwokaci A. Winckler, I. Girgenson, M. Pittie]
Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– uchylenie, na podstawie art. 225 ust. 1 traktatu WE oraz art. 61 Statutu Trybunału Sprawiedliwości, postanowienia Sądu z dnia 31 stycznia 2006 r. w sprawie T-48/03 Schneider Electric S.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich;
– skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd w celu rozstrzygnięcia sprawy co do istoty;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Wnosząca odwołanie twierdzi, że postanowienie zawiera nieprawidłową kwalifikację istotnych faktów oraz narusza prawo.
W pierwszej kolejności, w przeciwieństwie do stwierdzeń Sądu, przeniesienie Legrand na rzecz konsorcjum Wendel/KKR nie nastąpiło "spontanicznie" i nie "stało się nieodwołalne" przed wydaniem decyzji z dnia 4 grudnia 2002 r.(1) W każdym razie, zdaniem wnoszącej odwołanie, odstąpienie od koncentracji nie pozbawiło przedsiębiorstwa Schneider interesu prawnego we wniesieniu skargi na tę decyzję.
W drugiej kolejności wnosząca odwołanie podnosi, że decyzja z dnia 4 grudnia 2002 r. stanowi w istocie decyzję zakazującą, biorąc pod uwagę przede wszystkim wskazówki skierowane przez Sąd do Komisji. W wyroku Sądu z dnia 22 października 2002 r. w sprawie Schneider przeciwko Komisji Sąd wskazał bowiem wyraźnie na obowiązek Komisji ponownego wszczęcia postępowania kontrolnego w stadium pisma w sprawie przedstawienia zarzutów.
Wnosząca odwołanie stwierdza następnie, że nawet przy założeniu, że decyzja z dnia 4 grudnia 2002 r. stanowi w rzeczywistości decyzję o otwarciu fazy II, w dalszym ciągu może być ona przedmiotem skargi o stwierdzenie nieważności. Decyzja wydana na podstawie art. 6 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 4064/89(2) może być bowiem przedmiotem skargi o stwierdzenie nieważności, o ile jest ona krzywdząca. Wnosząca odwołanie dodaje, że w bardzo szczególnych okolicznościach niniejszego przypadku, decyzja z dnia 4 grudnia 2002 r. w każdym razie miała charakter dający podstawę do wniesienia skargi. Zdaniem wnoszącej odwołanie, jakakolwiek odmienna interpretacja prowadziłaby do faktycznego odmówienia wymiaru sprawiedliwości.
Wnosząca odwołanie stwierdza wreszcie, że decyzja kończąca postępowanie również może być przedmiotem skargi o stwierdzenie nieważności, na tej samej podstawie jak każda inna decyzja, w której Komisja zmienia w sposób istotny sytuację prawną strony zainteresowanej.
______
(1) Decyzja Komisji z dnia 4 grudnia 2002 r. o wszczęciu szczegółowego postępowania w sprawie kontroli koncentracji między przedsiębiorstwami Schneider i Legrand (sprawa COMP/M. 2283- Schneider/Legrand II)
(2) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 4064/89 z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (Dz.U. L 395, str.1)
