Skarga wniesiona w dniu 10 maja 2006 r. - Davis i in. przeciwko Radzie Unii Europejskiej(Sprawa F-54/06)
(2006/C 154/64)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 1 lipca 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: John Davis (Bolton, Zjednoczone Królestwo), Svend Mikkelsen (Sabro, Dania), Dorrit Pedersen (Kopenhaga, Dania) i Margareta Strandberg (Axminster, Zjednoczone Królestwo) [Przedstawiciele: S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis i E. Marchal, avocats]
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania strony skarżącej
– uchylenie decyzji Rady w sprawie określenia praw skarżących do emerytury, zgodnie z którą część ich praw nabytych przed dniem 30 kwietnia 2004 r. nie została poddana współczynnikowi korygującemu a współczynnik korygujący zastosowany względem tej części ich praw nabytych przed dniem 30 kwietnia 2004 r. jest inny aniżeli współczynnik stosowany względem wynagrodzenia funkcjonariuszy pełniących służbę w Zjednoczonym Królestwie i Danii;
– obciążenie Rady kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżący, byli urzędnicy Wspólnot Europejskich, zamieszkujący w Zjednoczonym Królestwie i Danii, zostali przeniesieniu w stan spoczynku po wejściu w życie nowego regulaminu pracowniczego.
W uzasadnieniu skargi skarżący podnoszą bezprawność art. 82 regulaminu pracowniczego, art. 1 ust. 3 i art. 3 ust. 5 załącznika XI do tego regulaminu oraz art. 20 załącznika XIII do tego regulaminu, które weszły w życie w dniu 1 maja 2004 r.
Skarżący podnoszą również naruszenie zasad równego traktowania i niedyskryminacji, ponieważ na skutek zastosowania ww. przepisów urzędnicy przeniesieniu w stan spoczynku po dniu 1 maja 2004 r. nie korzystają z gwarancji tej samej siły nabywczej jak związana z ich miejscem zamieszkania. Ponadto urzędnicy ci, otrzymując to samo wynagrodzenie, nie korzystają z tej samej siły nabywczej, co urzędnicy będący w czynnej służbie, ich emerytura została poddana współczynnikowi korygującemu obliczonemu dla kraju, podczas gdy urzędnicy w czynnej służbie otrzymują wynagrodzenie poddane współczynnikowi korygującemu określonemu dla stolicy.
Ponadto skarżący podnoszą naruszenie praw przez nich nabytych oraz zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, ponieważ mogli oni oczekiwać, iż ich prawa do emerytury zostaną obliczone zgodnie z przepisami obowiązującymi w chwili rozpoczęcia przez nich służby i podczas prawie całej ich kariery.
W końcu skarży podnoszą naruszenie zasad swobody przepływu osób oraz swobody wyboru miejsca zamieszkania, ponieważ niezastosowanie współczynnika korygującego względem całej kwoty ich emerytury nie gwarantuje im swobody wyboru centrum ich interesów, jeżeli nie chcą znaleźć się w sytuacji, w której są niejako ukarani obniżeniem siły nabywczej w porównaniu z urzędnikami zamieszkującymi w miejscach, gdzie koszty utrzymania są niższe.
