Skarga wniesiona w dniu 17 marca 2006 r. - De la Cruz przeciwko Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy(Sprawa F-32/06)
(2006/C 131/93)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 3 czerwca 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: María del Carmen De la Cruz (Galdakao, Hiszpania) i inni (przedstawiciele: G. Vandersanden i L. Levi, avocats)
Strona pozwana: Europejska Agencja Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy
Żądania strony skarżącej
– uchylenie zaszeregowania skarżących do grupy II, ustalonego w umowie o pracę z dnia 28 kwietnia 2005 r., która miała zacząć obowiązywać od dnia 1 maja 2005 r., wiążąca się z ponownym ustaleniem uprawnień skarżących, jakie wynikają ze zgodnego z prawem i prawidłowego zatrudnienia, tj. w grupie III, począwszy od dnia 1 maja 2005 r.
– zasądzenie na rzecz skarżących: i) odszkodowania w formie zgodnego z prawem i prawidłowego wynagrodzenia, wraz ze związanymi z nim uprawnieniami (w tym uprawnieniami emerytalnymi); w tym względzie miesięczna różnica podstawowych kwot wynagrodzenia pomiędzy zaszeregowaniem do grupy II a zaszeregowaniem do grupy III została oszacowana na 536.89 EUR dla M. De la Cruz, I. Estrataetxe, S. Grados i G. Morala oraz na 474.57 EUR dla J.I. Sáncheza; ii) odsetek za zwłokę (intérêts de retard) od powyższych kwot począwszy od dnia 1 maja 2005 r. do dnia pełnej zapłaty; iii) odszkodowania za szkodę w rozwoju kariery; iv) 1 EUR dla każdego ze skarżących jako zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.
– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżący zostali zatrudnieni jako pracownicy kontraktowi zgodnie z art. 3a Warunków Zatrudnienia Innych Pracowników Wspólnot (WZIP) i zaszeregowani do grupy funkcyjnej II. W swojej skardze skarżący podnoszą, że w związku z tym, że niektóre z ich zadań wykonywane są z dużym stopniem odpowiedzialności i niezależności, powinni byli zostać zaszeregowani do grupy funkcyjnej III.
W pierwszym zarzucie skarżący podnoszą głównie naruszenie art. 80 WZIP, art. 2 załącznika do WZIP, ogólnych przepisów wykonawczych dotyczących zatrudniania pracowników kontraktowych i przydzielania im zadań w Komisji, zasady dobrej administracji oraz oczywisty błąd w ocenie.
W drugim zarzucie podnoszą oni, że ich zaszeregowanie nie zostało ustalone uwzględniając zadania i obowiązki oraz sytuację pracowników innych agencji i instytucji. Z tego powodu miałoby według nich miejsce naruszenie zasad równego traktowania i niedyskryminacji, jak również zasady równoważności stanowisk i stopni.
W trzecim zarzucie, skarżący podnoszą brak właściwej konsultacji z komitetem pracowniczym w przedmiocie propozycji zakresu obowiązków oraz propozycji wytycznych agencji na temat zaszeregowania pracowników kontraktowych.
Wreszcie, skarżący podnoszą naruszenie obowiązku staranności, o którym mowa w art. 24 regulaminu pracowniczego.
