Skarga wniesiona w dniu 3 maja 2006 r. - Centro Studi A. Manieri przeciwko Radzie(Sprawa T-125/06)
(2006/C 131/90)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 3 czerwca 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: Centro Studi A. Manieri (Rzym, Włochy) [przedstawiciele: adwokaci Carlo Forte, Mario Forte i Giannicola Forte]
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Sekretarza Generalnego Rady Unii Europejskiej z dnia 16 stycznia 2006 r. w sprawie odstąpienia od przetargu przy zastosowaniu procedury ograniczonej UCA-459/03 na pełne zarządzanie żłobkiem oraz pozytywnego rozpatrzenia propozycji Biura Infrastruktury i Logistyki (OIB) Komisji Europejskiej dotyczącej zarządzania tymi usługami,
– ustalenie szkody poniesionej przez skarżącą na zasadzie słuszności,
– obciążenie Rady kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Przedmiotem niniejszej skargi jest decyzja Sekretarza Generalnego pozwanej w sprawie odstąpienia od przetargu przy zastosowaniu procedury ograniczonej na pełne zarządzanie żłobkiem, opublikowanego jesienią 2003 r. (ogłoszenie 2003/209-187862). Decyzja ta została uzasadniona ty, że uwzględniono propozycję Biura Infrastruktury i Logistyki (OIB) Komisji dotyczącą wspomnianego zarządzania żłobkiem. Oferta ta została uznana za bardziej korzystną od projektu skarżącej, w szczególności w zakresie warunków umownych gwarantowanych personelowi, ekonomii skali i optymalizacji dostępnych zasobów.
Na poparcie swych zarzutów skarżąca podnosi:
– naruszenie zasad przejrzystości i równego traktowania w zakresie w jakim zaskarżony akt, zawierając decyzję o internalizacji usług będących przedmiotem postępowania, został ustanowiony bez żadnego ogłoszenia czy przetargu,
– naruszenie art. 86 ust. 1 WE w zakresie w jakim niedopuszczalny jest system, który zakazując państwom członkowskim utrzymywania krajowego systemu umożliwiającego udzielanie koncesji na usługi publiczne bez przeprowadzenia przetargu, pozwala instytucjom wspólnotowym na postępowanie w taki sposób,
– błędne zastosowanie postanowień wskazanych jako podstawa prawna zaskarżonej decyzji, tj. części IV ogłoszenia o zamówieniu oraz art. 101 rozporządzenia finansowego w zakresie w jakim odstąpienie Rady od przetargu nie miało na celu ponownego wszczęcia postępowania,
– naruszenie obowiązku uzasadnienia i błędna ocena okoliczności faktycznych w zakresie prawidłowości kryteriów, na podstawie których dokonano wyboru propozycji OIB,
– naruszenie art. 43 i 49 WE. Należy stwierdzić w tym zakresie, że OIB nie jest służbą Rady, która nie sprawuje nad nim żadnej kontroli. Nie można zatem powołać się w niniejszej sprawie na orzecznictwo, w świetle którego zastosowanie postanowień o zamówieniach publicznych jest wyłączone jedynie jeśli kontrola sprawowana nad jednostką koncesjonariusza przez udzielające zamówienia władze publiczne jest analogiczna do sprawowanej nad własnymi służbami i jeśli jednostka ta wykonuje przeważającą część swojej działalności na rzecz instytucji zamawiającej.
