Skarga wniesiona w dniu 5 października 2005 r. - Seegmuller przeciwko Komisji(Sprawa T-377/05)
(2006/C 10/44)
(Dz.U.UE C z dnia 14 stycznia 2006 r.)
Język postępowania: francuski
Strony
Strona skarżąca: Magali Seegmuller (Uccle, Belgia) [Przedstawiciel: K.H. Hagenaar, avocat]
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– uchylenie decyzji organu powołującego Komisji Europejskiej z dnia 5 lipca 2005 r., która nie pozwala skarżącej na faktyczne podjęcie zatrudnienia i służby w przedstawicielstwie w Konarze w Gwinei w charakterze szefa administracyjnego tego przedstawicielstwa;
– uznanie co do zasady roszczeń odszkodowawczych skarżącej, których wysokość określona zostanie później, wynikających z wyrządzonej przez stronę pozwaną szkody majątkowej i krzywdy;
– obciążenie pozwanej kosztami postępowania oraz wydatkami.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca, pracownik kontraktowy Komisji, zgłosiła swą kandydaturę na stanowisko szefa administracyjnego w Kongo w Brazzaville (ogłoszenie COM/2004/2982/F). W dniu 5 stycznia 2005 r. poinformowano ją, że przeszła pomyślnie przez panel. Zapytana przez DG ds. Stosunków Zewnętrznych Komisji, czy byłaby gotowa zaakceptować inne przedstawicielstwo, skarżąca wyraziła zgodę na zatrudnienie w Gwinei w Konakrze.
Zgodnie z istniejąca praktyką, skarżąca odbyła badania lekarskie w związku z wyjazdem do przedstawicielstwa w Gwinei w Konakrze. W piśmie z dnia 17 marca 2005 r. lekarz Komisji stwierdził, że skarżąca nie posiada sprawności fizycznej wymaganej do pełnienia służby w tym przedstawicielstwie. Skutkiem tego pisma było powiadomienie skarżącej przez DG ds. Stosunków Zewnętrznych, że podjęcie przez nią służby w Gwinei w Konakrze nie jest możliwe. Skarżąca wniosła zatem zażalenie na tę ostatnią decyzję, oddalone decyzją z dnia 5 lipca 2005 r.
Na poparcie swej skargi skarżąca podnosi rzekomy brak kompetencji dyrektora DG ds. Stosunków Zewnętrznych do wydania decyzji z dnia 15 kwietnia 2005 r., a także nadużycie władzy. Podnosi ponadto błędy w ocenie ze strony lekarza Komisji, którego raport z dnia 17 marca 2005 r. nie stwierdzał jej zdaniem istnienia żadnego zrozumiałego związku między zawartymi w niej ustaleniami medycznymi a wnioskami, jakie z nich wyciągnął.
