Skarga wniesiona w dniu 24 stycznia 2005 r. przez Calavo Growers of California przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)(Sprawa T-53/05)
(2005/C 82/77)
(Język, w którym została sporządzona skarga: hiszpański)
(Dz.U.UE C z dnia 2 kwietnia 2005 r.)
W dniu 24 stycznia 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Calavo Growers of California, reprezentowanej przez adwokatów Enrique Armija Chavarri i Antonia Castána Péreza-Gómeza, przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory).
Calavo Growers of California wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:
– stwierdzenie nieważności decyzji pierwszej Izby Odwoławczej z dnia 8 listopada 2004 r. wydanej w sprawie R 159/2004-1 oraz
– obciążenie OHIM kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W dniu 8 marca 2001 r. Luis Calvo Sanz zgłosił do rejestracji graficzny znak towarowy "CALVO" (nr 2.127.132) w celu odróżnienia towarów z klas 29, 30 i 31.
W dniu 21 grudnia 2001 r. Calavo Growers of California, skarżąca w niniejszym postępowaniu, wniosła na piśmie sprzeciw wobec ww. zgłoszenia, powołując się na słowny wspólnotowy znak towarowy "CALAVO" (nr 102.822) dla towarów z klas 29 i 31. Sprzeciw ten składał się z dwóch części. Pierwszą z nich stanowił formularz w języku hiszpańskim, w którym wskazane były: język postępowania w sprawie sprzeciwu, kwestionowane zgłoszenie, strona przeciwna i jej przedstawiciel, rachunek bieżący do uiszczenia opłaty i wcześniejszy wspólnotowy znak towarowy. Zaznaczono tam również, że sprzeciw jest oparty na "wszystkich towarach-usługach wcześniejszej rejestracji-zgłoszenia", jak również na "wcześniejszym znaku i prawdopodobieństwie wprowadzenia w błąd".
Druga część sprzeciwu zawierała rozwinięcie jego uzasadnienia. Tę część pisma sporządzono po angielsku.
W dniu 18 grudnia 2003 r. Wydział Sprzeciwów wydał decyzję nr 2927/2003, częściowo uwzględniającą sprzeciw wniesiony przez skarżącą. W decyzji tej nie uwzględniono twierdzeń w języku angielskim, gdyż nie zostały one przetłumaczone na język postępowania w wyznaczonym terminie.
Odwołanie, które zgłaszający wspólnotowy znak towarowy wniósł od tej decyzji, zostało rozpatrzone przez właściwą Izbę Odwoławczą, gdyż uznano, że Wydział Sprzeciwów nie jest właściwy do rozpatrzenia sprawy sprzeciwu wskutek nieuwzględnienia przez niego twierdzeń skarżącej dotyczących meritum sprawy z braku ich tłumaczenia na język postępowania.
Na poparcie swoich żądań skarżąca podnosi naruszenie art. 42 ust. 3 i 73 ust. 1 rozporządzenia WE nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego w związku z przepisem 20 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego.
