Skarga wniesiona w dniu 23 grudnia 2004 r. przez Zhejiang Xinan Chemical Industrial Group Co., Ltd przeciwko Radzie Unii Europejskiej(Sprawa T-498/04)
(2005/C 57/60)
(Język postępowania: angielski)
(Dz.U.UE C z dnia 5 marca 2005 r.)
W dniu 23 grudnia 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Zhejiang Xinan Chemical Industrial Group Co. Ltd, z siedzibą w Jiande (Chińska Republika Ludowa), reprezentowanej przez adwokata D. Horovitza, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Radzie Unii Europejskiej.
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności art. 1 zaskarżonego rozporządzenia w zakresie w jakim dotyczy on skarżącej;
– obciążenie Rady kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (WE) nr 1683/2004 z dnia 24 września 2004 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe na przywóz glifosatu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej(1), w zakresie w jakim dotyczy ono skarżącej. Skarżąca podnosi, że instytucje Wspólnotowe nie zastosowały wobec niej we właściwy sposób kryteriów przyznania traktowania na warunkach gospodarki rynkowej.
Na poparcie swego wniosku skarżąca wskazuje na rażący błąd w ocenie przy stosowaniu art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia nr 384/96(2), z późn. zm.
Skarżąca podnosi, że Rada nie stwierdziła w zaskarżonym rozporządzeniu, że decyzje gospodarcze skarżącej były przedmiotem poważnej ingerencji państwa. Zdaniem skarżącej Rada nie zastosowała również właściwego progu w celu oceny, czy spełnione zostały przesłanki zawarte w art. 2 ust. 7 lit. c). Skarżąca zaprzecza, że rzekome uprawnienie państwa do interwencji w gospodarcze decyzje spółki - przy braku jakiejkolwiek urzeczywistnienia bądź wykonania tego rzekomego uprawnienia - było czynnikiem, w oparciu o który można było wywieść, że pierwsza przesłanka art. 2 ust. 7 lit. c) nie została spełniona. Skarżąca twierdzi w dalszej kolejności, że przedstawione dowody w oczywisty sposób wskazywały, że decyzje skarżącej dotyczące cen, kosztów i nakładów podejmowane były w odpowiedzi na sygnały rynkowe odzwierciedlające podaż i popyt, oraz że nie doszło do żadnej ingerencji państwa w tym zakresie.
Po drugie skarżąca wskazuje na naruszenie ust. 6 załącznika II do Porozumienia antydumpinowego w ramach WTO, art. 18 ust. 4 rozporządzenia nr 384/96, oraz obowiązku ochrony uprawnień skarżącej. Skarżąca podnosi, że wskutek niepoinformowania jej o powodach odrzucenia przedstawionych przez nią dowodów, nieprzyznania jej prawa do przedstawienia dalszych informacji oraz braku opublikowania przyczyn odrzucenia przedstawionych przez nią wniosków, naruszono jej uprawnienia materialno-prawne i proceduralne.
Wreszcie skarżąca powołuje się na naruszenie uzasadnionych oczekiwań w zakresie w jakim instytucje Wspólnotowe nie podjęły szybkiej decyzji w przedmiocie wniosku skarżącej o przyznanie jej statusu przedsiębiorstwa gospodarki rynkowej.
______
(1) Dz.U. L 303, str. 1
(2) Rozporządzenie Rady (WE) Nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów nie będących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz.U. 1996 L 56, str. 1)
