Skarga wniesiona w dniu 18 października 2004 r. przez Annę Kontouli przeciwko Radzie Wspólnot Europejskich(Sprawa T-416/04)
(2005/C 31/46)
(Język postępowania: angielski)
(Dz.U.UE C z dnia 5 lutego 2005 r.)
W dniu 18 października 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Anny Kontouli zamieszkałej w Londynie (Zjednoczone Królestwo), reprezentowanej przez V. Arkitidisa, lawyer, z adresem do doręczeń w Luksemburgu przeciwko Radzie Wspólnot Europejskich.
Anna Kontouli wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:
– uchylenie decyzji Rady z dnia 16 lipca 2004 r. oddalającej sprzeciw wniesiony przez skarżącą na podstawie art. 90 ust. 2 Regulaminu Pracowniczego dotyczącej określenia odpowiedniego wskaźnika korygującego przy obliczaniu renty;
– zasądzenie od Rady na rzecz skarżącej kwoty równej różnicy pomiędzy kwotami renty wypłaconą do tej pory na rzecz skarżącej a kwotami renty, które powinny były być wypłacone, gdyby wskaźnik korygujący renty skarżącej został określony w odniesieniu do Zjednoczonego Królestwa od dnia 1 maja 2003, w którym ustalone zostało prawo skarżącej do renty, wraz z odsetkami za zwłokę równymi stopie procentowej określonej przez Europejski Bank Centralny dla swych operacji refinansowania, zwiększonej o dwa punkty procentowe;
– zasądzenie od Rady na rzecz skarżącej zadośćuczynienia w wysokości 100.000 Euro w związku z pozaumowną, istotną krzywdą moralną poniesioną przez skarżącą w toku postępowania administracyjnego poprzedzającego skargę i przy wielu pisemnych i ustnych kontaktach skarżącej ze służbami Rady; i
– obciążenie Rady kosztami
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca jest byłym urzędnikiem Rady, otrzymującym rentę inwalidzką od dnia 1 maja 2003 r. Po zakończeniu służby, skarżąca poinformowała Radę, że osiedliła się na stałe w Zjednoczonym Królestwie i na podstawie tej informacji Rada wstępnie zastosowała do renty skarżącej wskaźnik korygujący właściwy dla tego państwa. Jednakże, mając na uwadze, że skarżąca przedłożyła sprzeczne informacje co do jej miejsca stałego pobytu, Rada zawiesiła stosowanie wskaźnika korygującego właściwego dla Zjednoczonego Królestwa, stosując najpierw współczynnik korekcyjny właściwy dla Belgii i w dalszym okresie - właściwy dla Grecji, gdzie skarżąca miała początkowe miejsce pochodzenia. Skarżąca wniosła sprzeciw, który został oddalony zaskarżoną decyzją dnia 16 lipca 2004r.
W uzasadnieniu skargi, skarżąca podnosi, że stale i legalnie przebywa w Zjednoczonym Królestwie od dnia 1 maja 2003 do chwili obecnej. Uważa ona, że stwierdzając odmiennie, Rada naruszyła art. 82 ust. 1 Regulaminu Pracowniczego i popełniła rażący błąd w ocenie. Podnosi ona również, że Rada nie uzasadniła swej decyzji w sposób wystarczający i naruszyła podstawową zasadę pewności prawa poprzez obalenie uprawnionych oczekiwań skarżącej. Ponadto skarżąca twierdzi, że Rada naruszyła zasadę dobrej administracji i obowiązek starannego działania wobec skarżącej. Wreszcie, skarżąca podnosi, że doznała ona istotnej krzywdy w wyniku ogólnego zachowania strony przeciwnej wobec niej i w wyniku faktu, że jej córka musiała porzucić swe studia doktoranckie w Grecji w celu przeprowadzenia się do Zjednoczonego Królestwa i podjęcia tam pracy, aby zapewnić skarżącej pomoc finansową. Skarżąca wnosi do Sądu o zasądzenie na jej rzecz zadośćuczynienia za tę krzywdę moralną.
