Skarga wniesiona w dniu 17 sierpnia 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec(Sprawa C-318/05)
(2005/C 257/08)
(Język postępowania: niemiecki)
(Dz.U.UE C z dnia 15 października 2005 r.)
W dniu 17 sierpnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez Richarda Lyala i Kiliana Grossa, działających w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Republice Federalnej Niemiec.
Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:
1) stwierdzenie, że Republika Federalna Niemiec uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 18, 39, 43 i 49 Traktatu WE w ten sposób, że bez żadnych wyjątków wyłączyła czesne za naukę w szkole za granicą z zakresu odliczenia od podatku wydatków szczególnych przewidzianego w § 10 ust. 1 nr 9 ustawy o podatku dochodowym (Einkommensteuergesetz, EStG).
2) obciążenie Republiki Federalnej Niemiec kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty:
Zdaniem Komisji Europejskiej regulacja przewidziana w § 10 ust. 1 nr 9 niemieckiej ustawy o podatku dochodowym jest niezgodna ze swobodą świadczenia usług oraz prawami do swobodnego przemieszczania się przewidzianymi w Traktacie WE.
Zgodnie z § 10 ust. 1 nr 9 EStG podatnik w Niemczech ma możliwość odliczenia od łącznej wysokości swoich dochodów podlegających opodatkowaniu, tytułem wydatków szczególnych, 30 % czesnego uiszczonego na szkoły prywatne dopuszczone lub uznane przez państwo. Nie ma takiej możliwości odliczenia w przypadku czesnego uiszczanego na szkoły prywatne z siedzibą w innym Państwie Członkowskim.
Komisja uważa za dyskryminujące ogólne wyłączenie zagranicznych szkół prywatnych z przedstawionej tu ulgi podatkowej. Niekorzystne traktowanie podatkowe zagranicznych szkół prywatnych narusza jej zdaniem swobodę świadczenia usług zarówno w odniesieniu do szkół zagranicznych, jak i do podatnika mającego miejsce zamieszkania w Niemczech, który chciałby posłać swoje dzieci do zagranicznej szkoły prywatnej.
Ponadto zagraniczne szkoły prywatne są zmuszone założyć siedzibę w Niemczech, jeżeli chcą uniknąć ograniczenia konkurencji z powodu niekorzystnego traktowania podatkowego ich klientów. Poprzez to w sposób niedopuszczalny zostaje naruszona swoboda przedsiębiorczości.
Ograniczenie możliwości odliczenia narusza wreszcie prawa do swobodnego przemieszczania się obywateli z innych krajów UE, którzy zamierzają przenieść się do Niemiec, ale jednocześnie chcą, by ich dzieci nadal uczyły się w szkołach prywatnych w kraju pochodzenia. To samo dotyczy obywateli niemieckich, którzy mieszkają w innym Państwie Członkowskim, ale w Niemczech nadal podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Również oni są traktowani w sposób niekorzystny, jeżeli chcą posłać swoje dzieci do szkoły prywatnej poza granicami Niemiec.
