Skarga wniesiona w dniu 25 kwietnia 2005 r. przez Arkema przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-168/05)
(2005/C 171/47)
(Język postępowania: francuski)
(Dz.U.UE C z dnia 9 lipca 2005 r.)
W dniu 25 kwietnia 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga spółki Arkema z siedzibą w Paryżu (Francja), reprezentowanej przez adwokata M. Debroux, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Strona skarżąca wnosi do Sądu:
– o stwierdzenie nieważności artykułów 1 lit. d), 2 lit. c) i 4 pkt 9) decyzji Komisji C(2004) 4876 ostatecznej z dnia 19 stycznia 2005 r. w zakresie, w jakim dotyczą one Elf Aquitaine i nakładają na nią grzywnę, ze względu na naruszenie prawa oraz istotnych wymogów proceduralnych, a w związku z tym o zmianę art. 2 lit. c) i d) decyzji w zakresie, w jakim nakłada na Arkema zbyt wysoką grzywnę i o ustalenie niższego jej wymiaru;
– ewentualnie o zmianę art. 2 lit. c) i d) decyzji w zakresie, w jakim nakładają one na Arkema i Elf Aquitaine zbyt wysoką grzywnę i o jej obniżenie
– w obydwu przypadkach obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W zaskarżonej decyzji Komisja po pierwsze nałożyła na skarżącą oraz jej spółkę dominującą Elf Aquitaine SA solidarnie i łącznie i po drugie na skarżącą samodzielnie grzywnę w wysokości odpowiednio 45.000.000 EUR i 13.500.000 EUR z tytułu udziału wraz z innymi przedsiębiorstwami w porozumieniu dotyczącym sektora kwasu monochlorooctowego.
W uzasadnieniu skargi strona skarżąca podnosi po pierwsze, że Komisja kilkakrotnie naruszyła prawo przypisując działania strony skarżącej, których znaczenie i klasyfikacja nie są kwestionowane, Elf Aquitaine. W ten sposób Komisja naruszyła zasady dotyczące odpowiedzialności spółki dominującej za działania spółki zależnej ustanawiając de facto niewzruszalne domniemanie odpowiedzialności wywodząc je z faktu posiadania przez spółkę dominującą większości udziałów w jej spółce zależnej i w związku z tym nie wykazując, w jakim stopniu spółka dominująca brała rzeczywiście udział w tych działaniach. Zdaniem strony skarżącej to niewzruszalne domniemanie stanowi naruszenie zasady prawnej i handlowej autonomii spółki zależnej, zasady osobistej odpowiedzialności za naruszenia prawa konkurencji oraz zasady niedyskryminacji przedsiębiorstw na podstawie kryterium ich organizacji prawnej. Ponadto strona skarżąca podnosi, że Komisja nie dopełniła istotnych wymogów proceduralnych ponieważ nie przedstawiła żadnego uzasadnienia dla zastosowania niewzruszalnego domniemania.
Po drugie strona skarżąca podnosi, że nałożona na nią grzywna jest zbyt wysoka, nieproporcjonalna i dyskryminująca. W uzasadnieniu tego twierdzenia strona skarżąca powołuje się na naruszenie zasady proporcjonalności w odniesieniu do określania początkowej kwoty grzywny, czynników służących określeniu grzywny na poziomie dostatecznie zniechęcającym oraz w odniesieniu do określenia mnożnika w związku z okresem trwania naruszenia.
Ewentualnie strona skarżąca podnosi, że w przypadku gdyby Elf Aquitaine nie miała zostać zwolniona z grzywny podniesiony przez nią zarzut naruszenia zasady proporcjonalności jest wciąż zasadny. Dodatkowo strona skarżąca wskazuje, że dokonując obliczeń Komisja uwzględniła obrót Arkemy dwukrotnie, orzekając w związku z tym podwójną sankcję z tego samego tytułu.
