Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) z dnia 23 listopada 2004 r. w sprawie T-84/03 Maurizio Turco popierany przez Republikę Finlandii, Królestwo Danii i Królestwo Szwecji przeciwko Radzie Unii Europejskiej popieranej przez Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz przez Komisję Wspólnot Europejskich, wniesione przez Królestwo Szwecji w dniu 2 lutego 2005 r.(Sprawa C-39/05 P)
(2005/C 106/27)
(Język postępowania: angielski)
(Dz.U.UE C z dnia 30 kwietnia 2005 r.)
W dniu 2 lutego 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie Królestwa Szwecji, reprezentowanego przez K. Wistranda, działającego w charakterze pełnomocnika, od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) z dnia 23 listopada 2004 r. w sprawie T-84/03(1), Maurizio Turco, popierany przez Republikę Finlandii, Królestwo Danii i Królestwo Szwecji przeciwko Radzie Unii Europejskiej, popieranej przez Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz przez Komisję Wspólnot Europejskich.
Wnoszący odwołanie zwraca się do Trybunału o:
1. uchylenie punktu 1 sentencji wyroku Sądu Pierwszej Instancji z dnia 23 listopada 2004 r. w sprawie T-84/03, Maurizio Turco przeciwko Radzie Unii Europejskiej;
2. stwierdzenie nieważności decyzji Rady z dnia 19 grudnia 2002 r. w zakresie, w jakim dotyczy dostępu do opinii Służby Prawnej Rady, oraz
3. obciążenie Rady kosztami poniesionymi przez Królestwo Szwecji w postępowaniu przed Trybunałem Sprawiedliwości.
Zarzuty i główne argumenty
Rząd szwedzki podnosi, iż Sąd Pierwszej Instancji naruszył prawo wspólnotowe w zaskarżonym wyroku.
Z jednej strony, Sąd zwrócił uwagę, że to do instytucji należy ocena w każdej indywidualnej sprawie, czy dokumenty, o ujawnienie których w danej chwili się wnosi, stanowią wyjątek przewidziany w rozporządzeniu nr 1049/2001(2) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (rozporządzenie "w sprawie przejrzystości").
Z drugiej natomiast strony, Sąd przyjął argumenty Rady, iż istnieje ogólna konieczność zachowania poufnego charakteru opinii prawnych dotyczących kwestii legislacyjnych. Konieczność taka jest uzasadniona, po pierwsze, dlatego, że ujawnienie takiego rodzaju dokumentów mogłoby poddać pod wątpliwość zgodność z prawem danej regulacji oraz, po drugie, dlatego, że utrzymanie niezależności opinii Służby Prawnej Rady stanowi zasługujący na ochronę interes. Na tej podstawie Sąd Pierwszej Instancji stwierdził, że Rada nie popełniła błędu w ocenie odmawiając dostępu do opinii prawnej na podstawie art. 4 ust. 2 tiret drugie rozporządzenia w sprawie przejrzystości.
Zdaniem szwedzkiego rządu taki wniosek pozostaje w sprzeczności z obowiązkiem oceny kwestii ujawnienia w świetle zawartości konkretnego dokumentu. Ustalenia Sądu Pierwszej Instancji w ten oto sposób naruszają prawo wspólnotowe.
______
(1) Dz.U. C 112 z 10.5.2003, str. 38
(2) Dz.U. L 145 z 31.5.2001, str. 43.
